Η μυρωδιά
της κολώνιας σου.
Με τυλίγει καθώς
στην αγκαλιά σου
χώνομαι βαθειά.
Κλείνω τα μάτια
να την απολαύσω.
Να χορτάσω την πείνα
της ψυχής για χάδι,
για ώμο γνωριμο
που, με τα δάκρυα
της κούρασης
θα μουσκέψει.
Ανάσα βαθειά,
φουσκώνει
στα πνευμόνια μου,
την ανακούφιση
της συμπόνοιας,
την υποστήριξη
στην αναποδιά
της μέρας,
στο "μαζί",
του δύσβατου
της ζωής....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου