Έξω φυσάει ένας δυνατός αέρας
Όλη μου η ζωή, άδειασε σε ενα τασάκι μ' αποτσίγαρα σβησμένα.
Και πετάχτηκε μετά, στα σκουπίδια.
Ένα μισοτελειωμένο "σ' αγαπώ",
έμεινε πάνω στο καβαλέτο
χαραγμένο αχνά
στ' ασχημάτιστα ακόμα χείλη.
Και στον τοίχο
ξεχάστηκε
ενα πορτρέτο με την
αφιέρωση "σε λατρεύω",
κολλημένο με σελοτέϊπ
κατευθείαν επάνω στον τοίχο.
Στο πάτωμα έστησαν χορό
τα χνούδια και η σκόνη
απο την φούρια της μετακόμισης.
Και το άδειο δωμάτιο
με το "ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ" κολλημένο
στο μέτωπο,
χάσκει σαν ξεθαμένο πτώμα
μέσα στο σκοτάδι της νύχτας.
Αλλά,
δεν είναι νύχτα.
Μόνο το ηλεκτρικό
είναι κομμένο, από τον
ιδιοκτήτη
τώρα που, οι ένοικοι
έχουν πιά φύγει..
Λίγη ξεχασμένη αγάπη
ψυχοραγεί ακόμα
στους τοίχους του δωματίου
προσπαθώντας να κρατηθεί
στην ζωή,
από την ζέστη που σιγά σιγά,
παγώνει τα άδεια πιά, δωμάτια.
Δεκέμβρης μήνας ξημέρωσε
αλλά Χριστούγεννα, δεν θάρθουν
πιά εδώ...
1η Δεκεμβρίου 2016.
Η Γερανίου σε αποσύνθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου