Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

Για οσους πληγωσα, "συγγνωμη"

Νομιζω οτι οταν πληγωνεις αθελα σου καποιους ανθρωπους για τους οποιους νοιαζεσαι και αγαπας, ωφειλεις να δινεις παντα εξηγησεις και να ζητας συγγνωμη.
Δεν ειναι απαραιτητο οτι αυτο θα διορθωσει τα πραγματα, ειναι ομως αναγκαιο για να μπορεσεις να αποδειξεις οτι καταλαβες το λαθος σου.
Δεν γυριζουν πισω οσα εχουν συμβει, και πολλες φορες μπλοκαρουν και την συνεχιση των πραγματων. Ειμαι ετοιμη να υποστω τις συνεπειες, με τον δικο μου τροπο. Καποιοι μπορει να το βρουν δειλο, αλλοι να το θεωρησουν υπεκφυγη, εγω απλα, ετσι αντεχω να αντιμετωπισω τις καταστασεΙς. Γραφοντας στο BLOG μου, χρησιμοποιησα πολλες φορες στοιχεια απο προσωπικα βιωματα, που με λογοτεχνικο τολμω, να πω τροπο τα εφτιαξα ιστοριες φανταστικες. Αυτο δεν κανουν οι συγγραφεις? Δεν τολμαω να συγκρινω τον εαυτο μου με αυτους, αλλα ομολογω οτι απο αυτους το πηρα . Δεν σκεφτηκα οτι οι δικοι μου ανθρωποι θα ταυτιζονταν ισως με αυτα που περιεγραφα μεσα εδω.  Δυστυχως, αυτοι δεν μπορουσαν να το ξερουν, και εγω δεν προεβλεψα να τους προφυλαξω και να τους το πω εγκαιρα. Το λυπαμαι και "συγγνωμη" δεν διορθωνουν τιποτα
Δεν ηξερα πως τα παραμυθια πληγωνουν......... Και το εμαθα πληγωνοντας τους ανθρωπους που με νοιαζουν πιο πολυ! 
cat on a hot tin roof, ζεματισες τις πατούσες σου... Κατεβα λοιπον απο την σκεπη, πηγαινε στη γωνια σου, και αρχισε να γλυφεις τις καμμενες σου πατουσες, μπας και τις γιατρεψεις.

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008

Επέτειος....

20 Φεβρουαρίου 2008.

Πέρασε κιόλας ενας χρόνος! Πόσο εύκολα περνάει ο καιρός! Πόσο δύσκολα περνάει ο χρόνος!
Ενώνονται τα κορμιά μεσα σε μία στιγμή!
Και οι ζωές μας, μπορεί να περάσουν χρόνια και ούτε να ακουμπήσουν!
Δυό ξένοι πάνω στο ίδιο κρεβάτι.
Ενα χρόνο τώρα, συναντιόμαστε για μερικές στιγμές, ανταλλάσουμε την απελπισία μας, και μετά ξανακλεινόμαστε ο καθένας στον κόσμο του και γλείφουμε τις πληγές μας. Και πρίν προλάβουμε να γιατρέψουμε αυτές που ήδη κουβαλάμε ο καθένας μας από πρίν, αρχίσαμε ήδη να κάνουμε καινούργιες ο ένας στον άλλον!
Αύριο, λέω να μήν σου στίψω πορτοκαλάδα……
Ετσι για να σπάσω την συνήθεια που κατάπιε την ευχαρίστησή μου ,του πρωινού μαζί σου.
Μην με "νουθετήσεις" πάλι, μην βρείς κάτι για να μου κάνεις παρατήρηση!
Αν αντέχεις, κοίτα με στα μάτια να δείς ποιά πραγματικά είμαι, και δώσε μου μόνο ένα φιλί.
Με ξέρεις καθόλου?
Με έμαθες έστω και λίγο μέσα σε αυτόν τον χρόνο?
Σου πέρασε ποτέ απο το μυαλό να με δείς έτσι όπως είμαι και να με δεχτείς σαν τέτοια?
Στείλε μου ένα μήνυμα στο κινητό.
Σαν αυτά που μου έστελνες ένα χρόνο πρίν!
Δεν έχει περάσει και τόσος καιρός δά, δεν μπορεί να τα ξέχασες!
Δεν θέλω τα ίδια τα περσινά, θέλω κάτι που να μου αποδείξει πως “πήραμε” ό ένας από τον άλλον μέσα σε αυτόν τον χρόνο!
Κάτι, πέρα απο την συνήθεια. Κάτι από αυτά τα μαγικά που μοιράζονται οι εραστές, και όσοι πραγματικά αγαπιούνται.
Η αγάπη χτίζεται αγάπη μου!
Το ξέρουμε και οι δυό αυτό. Δώσε μου ένα σημάδι πώς έχουμε και τα υλικά και το σχέδιο.
Και άσε τις αλλαγές να τις βρούμε  στο δρόμο....

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008

VALENTINE'S DAY

VALENTINE'S DAY! Μια μέρα, που οι ερωτευμένοι ΔΕΝ την χρειάζονται έτσι και αλλοιώς, και που οι υπόλοιποι,την σιχαίνονται γιατί τους πονάει.......

Valentine's Day

Valentine's Day today...
Ενα χρόνο παρά πέντε μέρες σου πήρε αγάπη μου! 360 ημέρες δηλαδή.
Να με ερωτευτείς και να με ξε-αγαπήσεις!
Είχε μόλις περάσει η μέρα των ερωτευμένων όταν με ερωτεύτηκες???και έλεγες πως δεν το πίστευες οτι μπορεί να σου συμβεί κάτι τέτοιο, "κάτι" τέτοιο όπως ήμουν "έγώ", και σήμερα, 360 μέρες μετά, "ανήμερα" Valentine's Day, ξύπνησες το πρωί, έτοιμος για καυγά, έκανες την "παρατηρησούλα" σου όταν παίρναμε πρωινό, έτσι, για να φύγεις για την δουλειά έχοντας πεί την κουβεντούλα σου, και "¨ετσι", για να μου "φτιάξεις"και την δική μου την μέρα....
Εκλεισα την πόρτα πίσω σου, βλέπεις, ακόμα κατεβαίνω μαζί σου στο γκαράζ και σε ξεπροβοδίζω, έψησα τον καφέ μου και πήρα τις εφημερίδες.
Και θυμήθηκα ένα παιδικό μου φίλο που δεν ζεί πιά που μου έλεγε οτι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι μας, αλλά, ζούμε και όλη μας την ζωή μόνοι!
Τότε τον έβρισκα κυνικό. Τώρα δεν μπορώ πιά να τον βρώ να του πώ πώς είχε δίκιο!
Ακούω στο ραδιόφωνο τραγούδια αγάπης και πάθους, ακούω τους εκφωνητές, να μιλάνε για έρωτα αγάπες και λουλούδια....
Λουλούδια από αυτά που δεν μου φέρνεις πιά ποτέ!
Αυτά, που δεν προλάβαιναν μόλις 300 μερες πρίν, να μαραθούν στο βάζο μου.
¨Επεσαν και αυτά "θύματα" της συμβίωσης και της "οικιακής οικονομίας".... Οπως και τα χαμηλά φώτα που άναβα στο σπίτι μου για να φτιάξω ατμόσφαιρα περιμένοντάς σε να γυρίσεις.
Και που τώρα τα σβήνεις μόλις μπείς στο σπίτι και ταυτόχρονα με το φιλί που μου δίνεις, γιατί "δεν χρειάζονται"...
Ξέρεις κάτι αγάπη μου??? Εσύ δεν τα χρειάζεσαι ίσως. Εγώ τα χρειάζομαι ακόμα, και δεν έχεις το δικαίωμα να αποφασίσεις εσύ για μένα.
Εχω αρχίσει να θυμώνω αγάπη μου! Εχω αρχίσει να τα "παίρνω" στο κρανίο...
Ισως γιατί, εγώ , θάθελα να είμαι ακόμα ερωτευμένη μαζί σου, και σύ δεν με αφήνεις!
Γιατί εγώ δεν θέλω κάποιον να με "στρώσει" στην ζωή μου! Θέλω κάποιον να με "κανακέψει" και να με "χαλάσει". Το στρώσιμο , μου το κάνει η ίδια η ζωή, επί 49 συναπτά έτη.......
"Total eclipse of the heart"τραγουδά η Bonnie Tyler στο ραδιόφωνο. Να και μιά αλήθεια από αυτή την μέρα....
Εγώ τραβάω μιά τζούρα από το τσιγάρο μου, πίνω μιά γουλιά απο τον καφέ μου και ετοιμάζομαι να ξεκινήσω την μέρα μου.
Μιά μέρα σαν όλες τις άλλες, μια μέρα λίγο, κάπως, ξεχωριστή.....

P.S. Τον κατάλογο με τα πράγματα που έχω να κάνω σήμερα, ξέρεις, αυτόν που με έβαλες να φτιάχνω , κάπου τον έβαλα....και τον έχασα!!!!!!!!
HAPPY VALENTINE'S DAY MY LOVE.