Είχε ακούσει τις θεραπαινίδες της να το λένε κρυφά μεταξύ τους. "Είναι μάγισσα", δεν μπορεί αλλοιώς να ξετρελλαίνει τους άντρες μόνο με τον χορό της...Είναι μάγισσα σας λέω.."Δεν είχε δώσει σημασία τότε... Δεν την ενδιέφερε ποτέ τι έλεγαν οι άλλοι για 'κείνην...λόγια ήταν, που δεν είχαν καμμιά αλήθεια, εκείνη το ήξερε και αυτό της έφτανε...
Τώρα όμως ήταν διαφορετικά. Τον σκέφτηκε κάτω στα υπόγεια του παλατιού, αλυσοδεμένο, με τα μάτια του να γυαλίζουν από τον πυρετό, το στόμα του ερμητικά κλεισμένο, να αρνείται τα φιλιά της, το σώμα του στητό και σφιγμένο, να μην της επιτρέπει να το μαλακώσει με τα χάδια της.
Μέσα στην ψυχή της πάλευαν πια, η αγάπη και ο πόθος της για 'κείνον και η εντύπωση που άφηνε να πλανάται για τον εαυτό της, και που σίγουρα έφτανε στ' αυτιά του. Την ήξερε.. Αραγε την πίστευε;
Αλήθεια ήταν εξάλλου. Μέχρι τότε, φορούσε τα πέπλα της, λικνιζόταν στους ρυθμούς της μουσικής, προκαλούσε τον θαυμασμό, των αξιωματικών, ακόμα και του ίδιου του πατριού της, του βασιλιά της Ιουδαίας, που την ήθελε δική του σαν τρελός, και ας ήταν παντρεμένος με την μητέρα της.
Εκείνη όμως, ήταν πιά ερωτευμένη μαζί του. Δεν υπολόγιζε τίποτε. Οταν την αρνήθηκε, δεν το πίστεψε στην αρχή, δοκίμασε τα πάντα. μέχρι και στην φυλακή τον έβαλε... μόνο και μόνο για να τον νιώθει στο ίδιο κτήριο με αυτήν τις νύχτες. Ξάγρυπνη έμενε κάθε βράδυ, και τον σκεφτόταν. Στα υπόγεια του παλατιού αυτός, στα βασιλικά δώματα εκείνη.
Μια δρασκελιά η απόσταση που τους χώριζε. Το ένιωθε πως την αγαπούσε, και ας την έβριζε οταν βρισκόταν μπροστά του.
"Φύγε Γυναίκα του Σατανά, φύγε πόρνη της Ιουδαίας, φύγε αμαρτωλή" της φώναζε κάθε φορά που κατέβαινε και τον ζητούσε να της τον φέρουν μπροστά της. Ακουγε ήσυχα, σιωπηλά, όλα οσα της καταμαρτυρούσε. μετά του απαντούσε σιγανά....
"ενα σου φιλί Ιωάννη" ενα σου φιλί.. αυτό μόνο σου ζητώ" ενα σου φιλί, απο αυτά τα χείλη τα ρόδινα και τέλεια σχηματισμένα, ενα σου βλέμμα από αυτά τα μάτια που οταν με κοιτούν με λειώνουν, ενα σου χάδι, για να πεθάνω πάνω στο αγγιγμά σου. Δεν με νοιάζει να ζήσω περισσότερο, ¨ενα σου φιλί....ενα μόνο"....
Μάταια παρακαλούσε. εκείνος μόνο την κοίταζε, κάποιος, ίσως θα μπορούσε να διακρίνει μια φλόγα μέσα στα μάτια του, που όμως συγκρατούνταν πάρα πολύ καλά.
Εφυγε ταξίδια, γύρισε όλη την Γαλιλαία,πήγε στην Αίγυπτο καλεσμένη του Καίσαρα , που είχε ακούσει για τον περίφημο χορό της...
Μάταια όλα!
Το μυαλό και η καρδιά της βρίσκονταν πάντα εκεί, στα υπόγεια του παλατιού της Ιουδαίας, στον φυλακισμένο Ιωάννη, που περίμενε υπομονετικά, την γέννηση του Χριστού .
Έτσι λένε, πως πήρε την απόφαση της!
Ένα βράδυ, Ντύθηκε και τα επτά της πέπλα, κατέβηκε στην αίθουσα που βρίσκονταν ο Ηρώδης και οι αξιωματικοί του, και χωρίς να πει κουβέντα, άρχισε να χορεύει βγάζοντας ενα -ενα τα πέπλα της.
Άφωνοι την είδαν όλοι να τραβά από το πανέμορφο κορμί της και το τελευταίο,κάτι που ποτέ μέχρι τότε δεν το είχε ξανακάνει, στάθηκε μπροστά τους γυμνή, κοίταξε τον Ηρώδη στα μάτια, του ζήτησε το κεφάλι του Ιωάννη και του είπε να σκοτώσει όλα τα παιδιά που είχαν γεννηθεί εκείνη την μέρα, για να μην κινδυνεύσει το βασίλειο του.
Ύστερα κλείστηκε στο δωμάτιό της και περίμενε.
Τις άκουσε πάλι να σιγοψιθυρίζουν "είναι μάγισσα", "είναι μάγισσα σας λέω"... μα δεν την ένοιαζε τίποτα πια.
Αφού φίλησε τα άψυχα χείλη του, ζεστά ακόμα, δεν μίλησε ποτέ ξανά σε κανέναν.
Τα πέπλα της βρέθηκα μερικά χρόνια αργότερα μισολειωμένα σε κάποια γωνιά του δωματίου της, δεν σκέπασαν ποτέ πια το όμορφο κορμί της.
Οι θεραπαινίδες της την άκουγαν να σιγομουρμουρίζει πάντα, ένα γλυκό, και μελαγχολικό σκοπό, μα δεν καταλάβαιναν τι ακριβώς έλεγε.
Και κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε πως, δεν ήταν μάγισσα, αλλά μια ερωτευμένη γυναίκα που της είχαν αρνηθεί την αγάπη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου