Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ."Μ' ΑΓΑΠΑΩ, ΔΕΝ Μ' ΑΓΑΠΑΩ."

"Όταν θέλω να πληγώσω τον εαυτό μου,
κόβω τα μαλλιά μου κοντά.
Με τα ίδια ξυράφια που θα έκοβα τις φλέβες μου,
βλέπω τα μαλλιά μου,
να πέφτουν στο πάτωμα
νεκρά,
αποκομμένα από μένα,
ξένα πια...
Σαν να καθαρίζω από πάνω μου
όση βρωμιά, έχει το κορμί και η ψυχή μαζέψει .
Σαν, να ελαφρύνω το κεφάλι μου
από το βάρος των σκέψεων
που κουβαλάει.
Πάλι πήγα σήμερα λοιπόν,
στο κομμωτήριο.
Όταν γυρίσεις,
θα βρεις στη θέση μου
ένα μικρό αγόρι
να σε κοιτάει με τα μεγάλα του μάτια
ίσια μέσα στα δικά σου
και να σου ζητάει εξηγήσεις.
Όταν με δεις,
δεν θα με γνωρίσεις.
Μα, μήπως με ήξερες
και ποτέ;
Όταν γυρίσεις,
θα έχουν όλα τελειώσει.
Και θα σου ζητήσω να φύγεις.
Πάλι.
Μέχρι να μακρύνουν τα μαλλιά μου
και να αρχίσω να με αγαπάω
ξανά...
Γιατί,
βλέπεις αγάπη μου
το πρόβλημα
δεν είναι αν μ'αγαπάς εσύ,
αλλά,
αν εγώ αγαπάω τον εαυτό μου..."

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ."ΟΝΕΙΡΟ."

Ν' ακούσω ξαφνικά, τα κλειδιά στη πόρτα.
Μετά, ν' ακούσω τα βήματά σου στη σκάλα, ν'ανεβαίνουν ένα ένα τα σκαλοπάτια.
Να αισθανθώ μισοκοιμισμένη την παρουσία σου στο δωμάτιο,
το θρόισμα που θα κάνουν τα ρούχα σου, όταν θα γδύνεσαι,
την κολόνια σου, ανακατεμένη με τη μυρωδιά του κορμιού σου,
όταν θα πλησιάζεις γυμνός στο κρεβάτι.
Να νιώσω την ανάσα σου να πλησιάζει τον λαιμό μου για να τον φιλήσει,
το χέρι σου να με αγκαλιάζει και να με γυρίζει στην αγκαλιά σου.
Το κορμί μου να λύνεται καθώς θα μπαίνεις μέσα μου.
Ανοίγω τα μάτια μου!
Είναι το δωμάτιο σκοτεινό, το κρεβάτι άδειο.
Αλλού κοιμάσαι, μόνος.
Τουλάχιστον ας βλέπαμε το ίδιο όνειρο...
θα 'ταν κι' αυτό κάτι.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "Ο ΚΙΣΣΟΣ"...

Την Άνοιξη,
άρχισε ο κισσός, σιγά σιγά
να απλώνεται στον τοίχο του κήπου.
Μέχρι να μπεί το καλοκαίρι,
είχε φτάσει στα παράθυρα
μα,
εγώ, δεν τα άνοιγα πιά
και έτσι δεν με πείραζε...
Έπειτα, ο ήλιος με τύφλωνε
και η σκιά του κισσού
λίγο δρόσιζε
αυτή τη ζέστη τη βασανιστική και αποπνικτική.
Και έτσι, δεν τον πείραξα.
Ούτε που το κατάλαβα
για πότε έκλεισε όλες τις πόρτες.
Πώς τα παράθυρα, σφράγισαν ξαφνικά
από τις ρίζες του,
πώς έγινε το σπίτι
μιά σκοτεινή φυλακή με μόνο ένοικο
εμένα.
Τώρα, δεν έχει φως.
Δεν ξέρω πιά
αν είναι νύχτα ή μέρα.
Τι σημασία έχει άλλωστε;
Αφού,
ποτέ δεν πρόκειται να βγώ από δώ.
Νιώθω τις ρίζες του κισσού
να πλησιάζουν όλο και πιό κοντά μου.
Κάνει κρύο εδώ μέσα.
Και είναι σκοτεινά.
Το σπίτι έπαψε να είναι φυλακή.
Και έγινε τάφος!

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ".

Ερωτεύτηκες το μυαλό μου,
Λάτρεψες το κορμί μου,
Αγάπησες τον κήπο μου.
Τελικά,
εγώ έμεινα πάλι απ' έξω...

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ."ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΜΕΝΑ."

ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
Τον κερδισμένο χρόνο
της χαμένης μου αγάπης,
δεν έχω τίποτα
να τον κάνω τώρα...
Και έτσι,
τον ξοδεύω άσκοπα
χαζεύοντας
εδώ και 'κει.
Ίσως,
να μην χρειαζόταν
να χωρίσουμε τελικά,
αγάπη μου!

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΜΕΝΑ.
Ένα ταξίδι,
θέλω να κάνω.
Μαζί σου.
Να μοιραστούμε
το ίδιο δωμάτιο,
το ίδιο κρεββάτι,
για μερικές νύχτες.
Να αναμετρηθούμε!
Να δούμε
αν, αντέχουμε
στα 20 τετραγωνικά,
ο ένας απέναντι στον άλλον.
Και αν,
επιστρέφοντας,
θα έχουμε ακόμα
κάτι να πούμε.

ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
Πόσο όμορφα είναι
αυτά που γράφεις,
αγάπη μου!
Όση ασχήμια
κρύβει η ψυχή σου,
τόση ομορφιά
έχει η γραφή σου.
Αχ! Και αυτό το πλάνο
το χαμόγελό σου,
που φαρμάκι στάζει
μέσα στη καρδιά μου!
Μου έγινε και ο Μιθριδατισμός μου,
ανίατη αρρώστια πια...

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ."ΧΙΟΝΙ."

Γλιστράει το χιόνι απαλά,
πάνω στα φύλλα.
Στροβιλίζεται και παίζει
με τον αέρα.
Σκεπάζει το γρασίδι,
τα πλακάκια,
τις πολυθρόνες του κήπου.
Τα κλαδιά αρχίζουν να βαραίνουν,
και σκύβουν, λυγίζουν
απ' το βάρος.
Έτσι, όπως λύγισα και 'γώ
μέσα απ' το τζάμι.
Έτσι, όπως έσκυψα
και βάρυνα και τσάκισα
στην απουσία σου.
Είναι Απουσία,
το χιόνι,
είναι Σιωπή,
είναι Έρωτας ανεκπλήρωτος.
Και στο τέλος,
όλα είναι μια βρώμικη λάσπη...