Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

ΤΡΟΠΑΡΙΟ.

..."Οίμοι! λέγουσα, ότι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, ζοφώδης τε και ασέληνος έρως της αμαρτίας. "...

Πέφτει η νύχτα.
Πάλι η σκέψη σου 
με βασανίζει.
Χαράζει το κορμί μου
σαν κοφτερό χαρτί,
ο,τι και αν γράψω για σένα.
Ματώνουν το νου 
οι σκέψεις σου
και η καρδιά αιμορραγεί.
Ποια είναι λοιπόν η αμαρτία μου?
Που σε σκέφτομαι?
Που δεν με εγκαταλείπει
η μυρωδιά σου?
Που νιώθω δίπλα μου
την παρουσία σου?
Πάρε το μήλο σου,
και δώστο όπου θές...
Τα φρούτα σαπίζουν
πολύ σύντομα.
Μόνο η ανάμνηση της γεύσης τους
μένει...

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

ΤΟ ΚΡΙΜΑ ΤΗΣ.

Παιδί της παράκλησης,
Παιδί,
μιας ικεσίας στην Παναγία.
Παιδί,
του ενός γονιού.
Παιδί,
που η μάνα σου θυμάται 
τον οργασμό που σε γέννησε.
Παιδί,
ενός πατέρα που δεν σε θέλησε.
Παιδί,
που τώρα θα 'σουν 16 χρονών.
Παιδί,
που αν είχες γεννηθεί
θα σε λέγαν Ρόζα-Ελένη ή Ορφέα.
Παιδί,
που πετάχτηκες στα απόβλητα ενός νοσοκομείου
μαζί με τόσα άλλα.
Παιδί,
που δεν έγινες ποτέ.
Παιδί και Κρίμα μου.
Παιδί δικό μου.