Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2018

"ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ"

Μικρό αγόρι,
με τον ύπνο ακόμα στα βλέφαρα
και το όνειρο του μεσημεριού,
να κρατάει το σώμα μουδιασμένο.
Σηκώθηκες απ' το κρεβάτι
νωχελικά και βαριεστημένα,
σαν να μην ήθελες ποτέ να φύγεις
απο την αγκαλιά μου.
Μα, είναι αργά για μένα,
και σύ ακόμα δεν έχεις δεί
παρά, το ξύπνημα μόνο της
ζωής σου.
Θα ΄μαι πάντα εδώ, δίπλα σου
να το ξέρεις.
Θα καμαρώνω για σένα κρυφά,
σαν θα σε βλέπω να περνάς,
άντρας ωραίος και δυνατός
απο μπροστά μου.
Και θα ΄ναι η σκέψη μου για πάντα
καρφωμένη,
σε κείνο το μεσημέρι του Σεπτέμβρη
που μου χάρισες την ομορφιά
του κόσμου,
μέσα απ΄το αγκάλιασμά σου.

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2018

"ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ". ΑΤΙΤΛΟ.

Κατέφθασαν οι ορδές
των βαρβάρων.
Τους υποδεχθήκαμε όπως 
τους άρμοζε...
Με ιαχές, τυμπανοκρουσίες και 
σημαιοστολισμούς...
Οι άρχοντες, έβγαλαν λόγους,
ο κόσμος χειροκροτούσε
και γιόρταζε.
Οι ξυπόλυτοι,
κοιτούσαν αδιάφορα χαρούμενοι,
το πλήθος που τους επευφημούσε
και έλεγαν λόγια ακαταλαβίστικα
μεταξύ τους.
Κανένας δεν πρόσεξε οτι,
βρώμιζαν την γή μας,
έτρωγαν λαίμαργα
τα φρούτα μας,
και άφηναν στο πέρασμά τους
μόνο σκουπίδια.
Αργά την νύχτα,
πέρασε το σκουπιδιάρικο
να μαζέψει τις βρωμιές τους,
και ο γέρο σκουπιδιάρης,
μονολογούσε σκουπίζοντας...
Μα τι να περιμένει κανείς,
απο έναν γκρινιάρη,
παράξενο γέροντα...