Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018

"ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ".

Θυμώνει το πέλαγος
και ακινητούν τα πάντα.
Μόνο οι γλάροι τολμούν
να διαταράξουν
την αγριάδα των κυμμάτων.
Βαθειά, μέσα στη θάλασσα
δυο δελφίνια
παίζουν αμέρνιμνα.
Παιδιά της μεγάλης θάλασσας
αυτά,
δεν την φοβούνται
την τρικυμία.

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2018

"ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ".

Το σπίτι ξένο,
δανεικό.
Το μεροκάματο
κακό.
Το στόμα πικρό
απ' το ποτό
και το τσιγάρο.
Χαμένος μεσ' τον κόσμο
τον πολύ και διάφορο.
Σε καίει μέσα σου
"κακή φωτιά"
και έχει η ψυχή σου
βάρος κι' ανηφόρα.
Πατάς στη γή,
ματώνεις απ' τ' αγκάθια.
Πατάς στην άμμο,
σε κόβουν τα κοχύλια.
Ξεπλένει η θάλασσα το αίμα,
βάφεται κόκκινη.
Ενώνεται με τον ορίζοντα
που πνίγει τον ήλιο.
Βάφεται ο ουρανός
κόκκινος
σαν εκείνο το τελευταίο της
φιλί,
που ακόμα στα χείλη σου
αιμορραγεί...
Και σε στραγγίζει.

Κυριακή 24 Ιουνίου 2018

"ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ Τ'ΟΥΡΑΝΟΥ". "ΑΝΑΠΤΥΞΗ".

Τώρα, τον σκοτεινό ουρανό
τον βιάζουν απροκάλυπτα
τα αεροπλάνα που προσγειώνονται
κάθε δέκα λεπτά.
Αύριο το πρωί,
όλοι αυτοί που κουβαλάνε 
στα σπλάχνα τους,
θα βιάζουν τις παραλίες μας.
Θα μας κλέβουν 
απ'τον ήλιο μας,
θα κατουράνε στη θάλασσά μας,
και 'μείς, όλο αυτό 
θα το λέμε 
"Ανάπτυξη"...


"ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ". "Ένα σούρουπο του Ιουνίου του 2018, στην Χερσόνησσο."

Πέφτει ο ήλιος
ησυχάζει η μέρα
αφήνεται σιγά σιγά 
στη νύχτα.
Ενώνεται μαζί της 
στον ορίζοντα.
Γίνονται ένα.
Όλα ενα χρώμα,
όλα μια φωνή,
μιά ησυχία.
Μόνο η θάλασσα
ποτέ δεν ησυχάζει.
Μόνο αυτή παλεύει
συνέχεια.
Με τα βράχια,
με την αμμουδιά,
με τον εαυτό της
τον ίδιο.
Σαν την ανθρώπινη ψυχή.
Πολεμάει, αγωνίζεται,
κερδίζει, χάνει,
αλλά δεν παραδίνεται
ποτέ...