Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018

ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ. "ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ".

Αυτά το κόκκινα τριαντάφυλλα
πού δεν έφτασαν ποτέ στον σπίτι.
Αυτά το ίδια ήταν,
πού μου μάτωσαν τα δάχτυλα.
Μάζεψα τις σταγόνες απο το αίμα
και βούτηξα σ΄αυτές,
την πέννα μου
για να σου γράψω.
Οτι ακόμα σ' αγαπώ.
Ακόμα μου λείπεις.
Ακόμα η απουσία σου
με τσακίζει.
Κι' άν στέκομαι όρθια,
είναι γιατί,
ξέρω πως με θέλεις δυνατή.
Να παλεύω τα θηρία
πού εσύ άφησες πίσω σου
με την φυγή σου.
Και ο θάνατός σου,
δεν μας χώρισε περισσότερο
από ότι η ζωή.
Μαζί είμαστε ακόμα.
Μαζί θα είμαστε πάντα.
Ζωοδόχε απουσία της ζωής μου,
Εσύ, με κρατάς ακόμα
στην ζωή.




Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ. ΑΤΙΤΛΟ

Ξυπνώ απο τις αχτίδες του ήλιου
που δειλά τολμούν να μπούν
στην κάμαρή μου.
Μεσημέρι περασμένο,
ακόμα μιας Κυριακής
που περιμένει
να αλλάξει ο κόσμος
και εν τω μεταξύ, αλλάζει εμάς.
Μακραίνουν τα νύχια και τα μαλλιά,
σαν των πεθαμένων.
Και οι μέρες εναλλάσονται
χωρίς καμμία διαφορά.
Πονάει το κορμί,
όλο και περισσότερο
κάθε μέρα.
Μα, εμείς, συνηθίζουμε στον πόνο
και δεν νοιώθουμε πιά.