Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 26 Απριλίου 2008

Ψέμματα......ψέμματα...ψέμματα...

Τα τηλέφωνα δίπλα μου στο μαξιλάρι σου, όλη την νύχτα. Μα εσύ δεν πήρες!!!Το κινητό ήταν όλη μέρα στην κωλότσεπη, αλλα δεν χτύπησε ούτε για μιά στιγμή.
Μιά απέραντη θλίψη με πλημμυρίζει, και ένα παράπονο βουβό. Δεν μπορώ να κλάψω, δεν θέλω. Δεν έχω και δάκρυα πιά.... Ολη μου η απογοήτευση βγαίνει στα σφιγμένα μου χείλη. Καμμιά φορά. Οχι πάντα. Μού'χεις πεί ψέμματα, το νοιώθω... Δεν το ξέρω από πουθενά, αλλά το νοιώθω, και η πουτάνα η διαίσθησή μου δεν με έχει βγάλει ποτε ψεύτρα δυστυχώς!!!!
Και να δεις που στο τέλος έτσι θα βγεί.... Εχω την αίσθηση οτι και τώρα που δεν παίρνεις τηλέφωνο δεν είσαι μόνος.... Σε καταλαβαίνω οταν μου λές ψέμματα, και τώρα πιά μου λές συχνά, ακόμα και οταν λές την αλήθεια, και τότε είναι ψέμα...

Πέμπτη 24 Απριλίου 2008

THΓANIΣE 'KANA AYΓO....

«THΓANIΣE KAN' AYΓO»….

Tα μάθατε τα νέα?
Tην Πέμπτη το βράδυ , ανήμερα Πρωτομαγιά, τηγανίζουμε αυγά……
Eτσι τουλάχιστον μας ειδοποιούν οι αφίσες που βλέπει κανείς στους δρόμους της Aθήνας, κολλημένες πάνω σε στήλους της ΔEH, και στα φανάρια των δρόμων.
Tί σημαίνει αυτό? Σημαίνει οτι, την Πέμπτη το βράδυ, οποιο delivery και αν πάρεις, «παπάκι» για να σου φέρει την παραγγελία σου, δεν θα βρείς…… Tα delivery boys, μαζί με τα τρομερά παπάκια τους, AΠEPΓOYN…
Oμολογώ οτι δεν ξέρω ακριβώς τους λόγους για τους οποίους απεργούν… φαντάζομαι οτι οι συνθήκες εργασίας τους αλλά και ο μισθός τους, δεν θα είναι οι καλλίτεροι.Aλλά βέβαια, υπάρχουν πάντα και τα τυχερά τους, και φυσικά, υπάρχουν και χειρότερα. Yπάρχει και καθόλου εργασία! Tίποτα! Mηδέν! Aυτό που λέμε, ανεργία ίσως ?
Tώρα βέβαια, αν έχεις δύο ή τρία πτυχία, έχει ιδρώσει ο κόλος σου καμμιά εικοσαριά χρόνια στα θρανία, εχεις τελειώσει με αριστα και επαινο και πρέπει να πας στην μία ή ώρα την νύχτα την πίτσα στην κυρία που έχει λιγούρα….. σούρχεται κάπως… αλλά να ευχαριστείς τον Θεό που οσο και αν φώναζε η μάνα σου οτι θα σκοτωθείς, εσύ τελικά έμαθες να καβαλάς την μηχανή και τώρα έχεις δίπλωμα για το παπάκι….Φόρα μόνο κράνος αγόρι μου….. και μην βγάζεις το άχτι σου στις «σφήνες»..
«Tην Πέμπτη το βράδυ, τηγάνισε καν'αυγό!!! Eτσι λέει η αφίσα, και έχει δύο αυγά μάτια στην φωτογραφία.
Πολύ έξυπνη. Πραγματικά. Kαι ευχάριστη…. Aπό τις σφιγμένες γροθιές και τα γαρύφαλλα και τα σφυροδρέπανα, σαφώς ανώτερη, πάντα κατά την γνώμη μου. Σε κερδίζει, και βλέπεις τον αγώνα τους και αυτά που ζητούν με άλλο μάτι.
Aυγά βέβαια, δεν θα τηγανίσω. Eξάλλου, μέρες που είναι θα έχουμε «πήξει» στο αυγό. Aλλά, δεν βαρυέσαι ,μ’ερα που θα’ναι, ίσως να είναι ευκαρία να μην φορέσω παντόφλες και πυτζάμα,και να περπατήσω λιγάκι στα ανθισμένα με σκουπίδια πεζοδρόμια……..

Κυριακή 20 Απριλίου 2008

Οταν χρειάζεσαι Vomex για να αντέξεις την ίδια σου την ζωή, τότε πρέπει να αρχίσεις να ανησυχείς....

Σάββατο 19 Απριλίου 2008

"που όλα τα χατήρια, μου τ'αργησες πολύ....

"Που όλα τα χατήρια,
μου τ'αργησες πολύ,
κι'εφυγα η τρελλή,
ψηλά στον ουρανό..."
Πάλι με ξέχασες αγάπη μου! Με ξέχασες και μ'έχασες! Πάλι.
Αχ! πόσο δυνατή είναι αυτή η ρημάδα η συνήθεια! Πόσο ύπουλη! Μπαίνει μέσα στο πετσί μας, ποτίζει το αίμα μας, και είναι πιά αδύνατον να την βγάλουμε απο μέσα μας.Γίνεται ένα με το μυαλό και την καρδιά μας. Οσο και αν θέλουμε, είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε αλλοιώς.
Και ξέρεις ποιό είναι το πιό κακό απ'όλα αυτό? Η διαπίστωση του γεγονότος!
Που δεν σου αφήνει άλλα περιθώρια. Δεν σου δίνει την δυνατότητα να παραμυθιαστείς, ακόμα και αν θέλεις, ακόμα και αν έχεις την διάθεση.
Δεν μπορείς να κρυφτείς απο τον εαυτό σου, δεν μπορείς να του πεις ψέμματα.
Ξέρεις οτι έτσι είναι, οτι τίποτα τελικά δεν θα αλλάξει, και οτι εσύ αυτό δεν μπορείς να το δεχτείς. Και ξέρεις άρα, οτι μοιραία θα έρθει αυτή η στιγμή που δεν θα μπορεί να γίνει αλλοιώς, όσο και αν προσπαθείς να κερδίσεις χρόνο, όσο και αν προσπαθείς να το αναβάλλεις!
Τότε είναι που παύεις πιά να αγωνίζεσαι, παύεις να θυμώνεις, και όλοι νομίζουν οτι όλα είναι καλά,
"πριν το τέλος, πως μοιάζει η σιωπή, σαν αγάπη μεγάλη"......
έτσι κάπως.....

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

Ταρτα Σοκολάτα με φύλλο χρυσού!!!

Τελευταία έχει γίνει πολύ της μόδας, να διακοσμούνται τα φαγητά και τα γλυκά της υψηλής γαστρονομίας με φύλλο χρυσού.......
Προσωπικά, το θεωρώ από άκρως προκλητικό, έως το άκρον άωτον της κακογουστιάς των νεοελλήνων.. και όχι μόνον.
Σε μία εποχή που η οικονομία μας "στενάζει", που οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι υποφέρουν, και που όλοι μας, νοιώθουμε αυτό το ρίγος της λιτότητας στην ραχοκοκκαλιά μας, ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω τι είδους ικανοποίηση μπορεί να έχει κάποιος βάζοντας στο στόμα του μία κουταλιά σοκολάτας πού περιέχει ψήγματα χρυσού.
Ο χρυσός δεν έχει γεύση, δεν προσφέρει λοιπόν τίποτα στον ουρανίσκο μας. Δεν έχει και καμία θρεπτική αξία απ' ότι ξέρω. ¨Αρα, όπως ακριβώς μπαίνει στο στόμα μας, έτσι και "βγαίνει" από το σώμα μας μερικές ώρες αργότερα.
Δεν ξέρω τι είδους ματαιοδοξία μπορεί να εξυπηρετεί,η παρουσία του σε φαγητά και γλυκά, και ποιο διεστραμμένο μυαλό σκέφτηκε κάτι τέτοιο, αλλά διασκεδάζω πολύ με την ιδέα, πως σε μερικά χρόνια, στην Ψυττάλεια, εκεί που τελικά καταλήγει σε μία "συγκεκριμένη μορφή", όλη αυτή η "τρέλα του μεγαλείου" μας, θα βρεθεί φλέβα χρυσού, και τότε όλοι θα μιλάνε για το ελληνικό Ελντοράντο!!!!