Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ.

Ζωγράφισέ μου, έναι ποίημα ροζ,
να ταιριάζει με το κορδελάκι
στα μαλλιά μου.
Βάλε μέσα και λίγο κίτρινο,
να αρχίσει να φθινοπωριάζει.
Μη βάλεις γρίζο, ούτε μαύρο.
Οταν σηκώνω το κεφάλι μου ψηλά,
στον ουρανό,
Σπατάλησε ό Θεός ,
όλο το γκρίζο του εκεί...
Και τό μαύρο μου παλτό,
είναι παλιό και δεν ζεσταίνει
την ψυχή μου.
Θα βάψω τα νύχια μου κόκκινα
και έτσι δέκα μικρές πασχαλίτσες,
θα φέρουν την άνοιξη
πρίν ξεκινήσει ο χειμώνας...


Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ. "ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΦΕΓΓΑΡΙ'.

Μια φλούδα φεγγάρι απόψε στον ουρανό...
Μια κλωστούλα, τόσο δα...
αχνό, δειλό και ταπεινό,
καινούργιο και φοβισμένο,
στην άκρη του ουρανού
λίγο μετά τη δύση του ήλιου,
σαν αρχίσει να πέφτει η νύχτα.
Πιό φωτεινή η Πούλια και τα άλλα αστέρια.
Θα σκεπαστεί απο τη λάμψη τους
σχεδόν κανείς δεν θα το δεί
εκτός,
από 'κείνους που το ψάχνουν,
το περιμένουν,
να φανεί.
Να πιάσουν με τα χέρια τους χρυσό δαχτυλίδι
να το κοιτάξουν μέσα απο την στρογγυλάδα του,
να κάνουν την ευχή,
να το περάσουν πάνω στα μαλλιά...
Και μέχρι να γεμίσει το φεγγάρι,
να σε τρώει η προσμονή...

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

"ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ". "ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ".

Μέσα σε μιά στιγμή!
Παραδόθηκε στον Χρόνο!
Νικήθηκε.
Μέσα σε μια στιγμή,
γέρασε.
Σαν να στράγγιξε η ζωή
από μέσα της.
Η απουσία του.
Η έλλειψή του.
Η φωνή του, που δεν την ακούει πιά,
Η αγκαλιά του, που δεν την τυλίγει.
Η σκέψη του
που την τσακίζει.
Ο Χρόνος,
ποδοπατά τις ζωές μας...
Και 'μείς,
συνεχίζουμε ν΄αναπνέουμε...
Αλλά, 
δεν ζούμε.

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

"ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ".

Ζεστό μεσημέρι Σεπτέμβρη...
Σε καίει, μα δεν παραπονιέσαι, καθώς ξέρεις οτι σε λίγο θάρθει το φθινόπωρο...
Ζεστο μεσημέρι Κυριακής...
Και η απογευματινή θλίψη, κάθεται στα χείλη, μα δεν μιλάς, μην γίνει λέξεις.
Καλύτερα να κατασταλάξει στην ψυχή.
Η ψυχή αντέχει.
Ζεστό μεσημέρι,
ανελέητος ο ήλιος σε καίει για να σου θυμίζει πως,
ο,τι σου δίνει ζωή, έχει πάντα κόπο, πόνο, τίμημα...
 "ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ".