ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ".

·       "Πλανόδιος πωλητής, αλλοτινών ονείρων, αλλοτινών πραγμάτων, αλλοτινών ζωών...

·       Έζησα μια ζωή , ξεπουλώντας τη ζωή μου, χαραμίζοντας τα χρόνια μου, μαγαρίζοντας τα όνειρά μου βρομίζοντας την ψυχή μου,

·       μέσα στα σάλια αδιάφορων και αηδιαστικών φιλιών,

·       από ανέραστους και νάρκισσους εραστές...

Τίποτα δεν κατάφερα να χρωματίσω αφού τα δάκρυα μου πάντα ξέβαφαν τις μπογιές...

Μόνη μου τώρα, με μουτζουρωμένο το πρόσωπο και τα χέρια, περιπλανιέμαι στα σύννεφα και αγγίζοντάς τα φτιάχνω αστραπές.

Μια καταιγίδα έφτιαξα τελικά,

που στον κατακλυσμό της, με έπνιξε."....

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "ΠΟΤΕ ΘΑ'ΡΘΕΙΣ;"

Έχω αρχίσει να φεύγω
αγάπη μου.
Κουράστηκα να περιμένω.
Πότε θα' ρθεις;
Πόσο ακόμα;
Δεν έχω άλλη αντοχή...
Άρχισα να φεύγω
φεύγω, φεύγω,
έφυγα.
Μην κάνεις πια τον κόπο...
Δεν θα με βρείς...
δεν είμαι πια εδώ...
Έφυγα.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. " ΣΙΩΠΗ ".

Σςςςςςςςςςςςςςςςςςς....
Μη λες τίποτα πια.
Ότι και να πεις
χωρίς να είναι ψέμα
αλλοιώνει την αλήθεια.
Αυτή που ποτέ
δεν θα μάθουμε τελικά.
Και που δεν έχει
σημασία.
Αφού,
σ' ένα ψέμα ζήσαμε
όλη μας την αγάπη.
Γιατί, δεν ξέραμε
πως στην αλήθεια,
η αγάπη
δεν ζει ποτέ.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "ΜΕ ΓΥΡΙΣΜΕΝΗ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ".

Με γυρισμένη την πλάτη μου σε σένα.
Στο διπλανό τραπέζι,
γιατί, έτσι το θέλησες.
Κι' όμως!
Τίποτα δεν έχουμε να χωρίσουμε πιά.
Αφού χωρίσαμε.
Άσε το δηλητήριο να τρέξει
μαζί με το αίμα της πληγής.
Καλύτερα να ματώσεις, παρά να δηλητηριάσεις
την καρδιά σου.
Για μιά φορά,
άκου με.
Έχω ματώσει πολλές φορές, και ξέρω.
Δεν έχει άλλη γιατρειά ο χωρισμός.
Βγάλε από μέσα σου τη χολή.
Όσο την καταπίνεις, μόνο πονάς.
Στο κάτω κάτω,
είχαμε και καλές στιγμές,
μην τις σβήνεις.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από
μια καρδιά που είναι
άδεια από αναμνήσεις...
 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "ΑΡΩΜΑΤΑ".

Γλυκόπικρο άρωμα, μεθυστικές μυρωδιές,
ανακατεμένες με τον ιδρώτα του κορμιού.
Φιλιά γεμάτα πάθος,
πόθος και λαγνεία, ανακατεμένα
με τις ενοχές του παράνομου.
Ώρες κλεμμένες, ανάμεσα στις δουλειές
και στα ραντεβού...
Καρδιές που χτυπάνε για λίγο μαζί,
υγρές ηδονές,
πνιχτές κραυγές βιαστικών οργασμών.
Ξένα κρεβάτια που φιλοξενούν για λίγο
ένα έρωτα χωρίς αρχή και τέλος,
χωρίς μέλλον,
μόνο με ένα συνεχές παρόν.
Απελπισμένοι παράνομοι εραστές
καταδικασμένοι στο στιγμιαίο
που διαρκεί για πάντα...