ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "ΕΡΩΤΙΚΑ".

Πώς, 
μπορείς να λαθέψεις
να ζωγραφίσεις 
τα χείλη που φίλησες;
Όταν το χέρι σου 
έχει χαϊδέψει 
το κορμί,
πώς η μολυβιά, 
λάθος να κάνει
την καμπύλη;
Υγρός ακόμα
ο καμβάς,
το χρώμα στάζει,
και στο πάτωμα
ακουμπάει.
Και το αποτύπωμα
αφήνει στον αέρα
να πλανιέται
το άρωμά της...

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "ΕΡΩΤΙΚΑ"

Μικρό αγόρι,
σε κέρδισε ο ύπνος, 
και δεν πρόλαβες να δείς
τις Πλειάδες
να λάμπουν ψηλά 
στον ουρανό.
Παραδόθηκες 
στο αγκάλιασμά μου,
σε τύλιξαν 
τα χέρια μου
και η ανάσα σου
ζέσταινε την παλάμη μου.
Και μου ήταν τόσο
δύσκολο
να σε αφήσω...
Μικρό αγόρι,
μην αφήνεις τη νύχτα
να σε ξεγελά.
Το σκληρό πρωινό φώς
όταν θα μπεί
απ΄το παράθυρό σου,
θα σε βρεί
μόνο στο κρεβάτι ...

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. " ΕΡΩΤΙΚΑ".

Μικρό αγόρι, 
παραδομένο στον ύπνο
μετά τον έρωτα...
Όμορφο στέρνο, 
που λίγο πριν λαχάνιαζες 
από τον πόθο.
Τώρα ανασαίνεις ήρεμα
και ρυθμικά.
Μια πάνω, μια κάτω, 
τα σκεπάσματα,
το όμορφο κορμί
καλύπτουν,
καθώς τα χέρια της
με τα μακρυά δάχτυλα
και τα κόκκινα βαμμένα νύχια,
χαϊδεύουν απαλά
τα χείλη που
λίγο πριν
της έκαιγαν το στόμα...

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΚΤΟ"

Ψήλωσες τόσο αγάπη μου 
που, 
δεν μπορώ πια να σε φτάσω. 
Μάταια τα χέρια μου υψώνω στον ουρανό...
Σαν μια κουκίδα, εκεί 
στο μαύρο του
σε βλέπω πια,
μαζί με τόσα άλλα αστέρια.
Πόσο πολλοί,
γινήκαν ξαφνικά
οι φίλοι μας 
στον γαλαξία...
Και πόσο αφόρητη
η μοναξιά
σ ´αυτή τη γή...