Ένα σεισμό να με ταρακουνήσει!
Να μην αφήσει τίποτα
όρθιο.
Να στέκομαι εγώ, στητή
ανάμεσα στα χαλάσματα.
Να κοιτάζω γύρω μου
σαν χαμένη.
Τα συντρίμια
μιας ζωής, μιας αγάπης, μιας ελπίδας
πού ήταν φρούδα
πού με ξεγέλασε
πού με παρέσυρε στην χαρά
και μετά,
με άφησε
στον χαλασμό.
Ενα σεισμό θέλω.
Για να ξυπνήσω απο
την ζωή
και να αντικρύσω
τον θάνατο.
Να τον κοιτάξω κατάματα
και να του πω
πως δεν τον φοβάμαι.
Πως,
λυτρώθηκα απο αυτόν,
ζώντας κάθε στιγμή μέχρι
το τέλος της.
Ξανά, και ξανά...
Όλη μου τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου