-Δεν σταματάς ποτέ?
-Ποτέ! Δεν μπορώ να σταματήσω.
-Και δεν κουράζεσαι?
-Δεν έχω άλλη επιλογή.... I have to keep going. Αν σταματήσω, χαθήκατε όλοι σας.
-Για μας το κάνεις δηλαδή? Εσένα δεν σου αρέσει αυτό που κάνεις?
- Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ έτσι! Τι πάει να πεί μου αρέσει? Αυτό είμαι φτιαγμένος να κάνω. Γι' αυτό υπάρχω. Τί λόγο ύπαρξης θα είχα αλλοιώς...?
- Τι λόγο ύπαρξης έχουμε οι υπόλοιποι? Κάτι ανάλογο θα έχεις και εσύ.
- Δεν είναι το ίδιο σου λέω. Κοίτα, εσείς γεννιέστε και πεθαίνετε, εγώ απλά μετράω τις μέρες σας.
Εσείς πληγώνετε και πληγώνεστε, εγώ μετράω και μετρώντας, γιατρεύω τις πληγές σας.
- Ναι... καλά τώρα.. σε λιγο θα μας πεις οτι σου χρωστάμε και χάρη.
-Χάρη όχι, δεν μου χρωστάτε. Σας χρεώνω κανονικά, καμμιά φορά και με το παραπάνω. Τίς βλέπεις αυτές τις ρυτίδες στο κούτελό σου? Η πληρωμή μου είναι. Και τίς άλλες, αυτές γύρω από τα σφιγμένα σου χείλη. Και αυτές χρεωστούμενα. Ας πούμε" δίδακτρα" ζωής......
Τελικά, "ο χρόνος είναι χρήμα"....