Κράτησε σχεδόν ένα μήνα! Ισως και λίγο παραπάνω.... Και μετά, μούδωσε μία και με τσάκισε.. σε μιά στιγμή! Ετσι για να μου θυμίσει οτι τίποτε δεν κρατά πολύ , τίποτα δεν είναι για πάντα, και όλα έχουν και την αρνητική τους πλευρά.Περπατούσα πρός το σπίτι όλο χαρά και αναμονή, μπήκα μέσα και πάγωσε η ψυχή μου, το παγωμένο βλέμμα, σου, η ματιά σου, τα μούτρα, το "τίποτα, είμαι κουρασμένος".....Πήρα τα πράγματά μου όπως τα είχα κουβαλήσει, , δεν είπα τίποτα, τωρα πιά έμαθα και δεν μπαίνω πια στον κόπο να αναρωτηθώ, ούτε να ρωτήσω, δεν έχει νόημα, το έμαθα πιά το μάθημά μου. Εφυγα όπως ήρθα, γρήγορα, γύρισα στο σπίτι μου. Εχω περάσει πάρα πολλά τον τελευταίο καιρό, δεν έχω πιά κουράγιο, δεν αντέχω άλλα, δεν θέλω να ψάξω τι είναι αυτό που σε πείραξε, αν δεν μπορείς να καταλάβεις τι περνάω, και πως κάποια πράγματα πρέπει να τα αφήνουμε να περάσουν....πως δεν αξίζει να στεκόμαστε σ'αυτά....κουράστηκα πιά , δεν μπορώ άλλο. Σου έυχομαι καλό ταξείδι, να περάσεις καλά, δεν θα σε πάρω αν δεν με πάρεις εσύ, δεν θέλω.Κάνε οτι θες, δεν θέλω να σταθώ εμπόδιο σε ο΄τι αποφασίσεις. Μόνο αποφάσισε επιτέλους!
Η Αθήνα είναι όμορφη το βράδυ, νομίζω ότι είναι καιρός να γυρίσω πίσω, Κάθε μέρα που περνάει, όλο και λιγότερα πράγματα με κρατούν εδω......Νομίζω , πως έρχεται ο καιρός να φύγω. Γι'αλλού , και για πάντα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου