My Darling!
Ποτέ δεν σου είπα πόσες φορές έχω βρεθεί σ'αυτή την μαγεμένη πολιτεία.....
Πόσες φορές πρίν από αυτή,που βρεθήκαμε μαζί, περπάτησα και χάθηκα στα στενά δρομάκια της, πέρασα απέναντι στα γεφυράκια της, από την μιά μερηά στην άλλη, χωρίς προορισμό, χαζεύοντας μόνο τα παράθυρα των σπιτιών με τις γλάστρες με τα γεράνια, να κρέμονται και να χάσκουν από ψηλά.
Κρατούσα το χέρι κάποιου άλλου, ή απλά είχα τα δυό μου χέρια στις τσέπες του παλτού μου, και άφηνα την νοτισμένη ατμόσφαιρα της πόλης να με μεθύσει και να παρασύρει τα βήματά μου, όπου νά'ναι...
Μετά, οταν κουραζόμουν να περπατάω, σήκωνα το κεφάλι μου ψηλά στον ουρανό, και πάντα από κάπου, σαν πολικός αστέρας, ξεφύτρωνε το καμπαναριό του Σαν Μάρκο, και τα βήματά μου ενστικτωδώς με οδηγούσαν προς τα εκεί.
Και όταν βρισκόμουν πιά στην μεγάλη πλατεία, κατευθυνόμουν σε ένα από τα καφέ της, και αφηνόμουν στην απόλαυση της μουσικής που έπαιζε, και της μυρωδιάς του καφέ μου.
Εχω μείνει στα φοιτητικά δωμάτια των φτηνών παμπάλαιων μικρών ξενοδοχείων της, φοιτήτρια και 'γω, με μόνη μου αποσκευή, τον έρωτα, το κέφι και τον ενθουσιασμό της ηλικίας....
Ξαναγύρισα αργότερα στα 5στερα πολυτελή δωμάτια των ακριβών ξενοδοχείων του Κανάλε Γκράντε, αλλα και του Λίντο,ψάχνοντας τον έρωτα ανάμεσα στα λινά κολλαρισμένα σεντόνια.
Την έζησα μέσα στο κατακαλόκαιρο, με την αφόρητη ζέστη και τα μιλιούνια των τουριστών, το φθινόπωρο με την μελαγχολία της εποχής, πλημμυρισμένη από τα νερά της βροχής μέσα στον χειμώνα, πολύχρωμη και πλανεύτρα μεταμφιεσμένη στα χρώματα του Καρναβαλιού της.
Εχω δεί τις Μπιεννάλε της, τα μουσεία της, το Καρναβάλι της.
Ταξίδεψα με τις μουσικές του Βιβάλντι στις κυριακάτικες πρωϊνές συναυλίες στις εκκλησίες της.
Την ξέρω πιά τόσο καλά, όσο με ξέρει κι'αυτή.
Ξαναγυρίζω πάντα με ανάμικτα συναισθήματα...έρωτα, θλίψης, νοσταλγίας...
Φεύγω πάντα, αφήνοντας ένα μικρό κομματάκι του εαυτού μου εκεί, να με περιμένει να γυρίσω πάλι .....διαφορετικά.
"Comme c'est triste Venise quand on ne s'aime plus"........
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου