Ενα τόσο δα κομματάκι της λείπει..... Με κοιτάει από ψηλά και μου χαμογελάει.... αλλά κάτι της λείπει, και το ξέρει και αυτή όσο και 'γώ.
Σχεδόν ολοστρόγγυλη, σχεδόν όμως!
Λείπει αυτό το λίγο, το ελάχιστο , που όμως κάνει την διαφορά.....
Οπως και με 'μας.....
Κάτι έλειπε. Πάντα κάτι έλειπε, και ας μην φαινόταν, εγώ το ένοιωθα, το ήξερα, και δεν μπορούσα να κοροϊδεύω τον εαυτό μου.......
Αυριο θα είναι Πανσέληνος. Ακόμα μία, μακρυά σου.
Αφού αντέχεις να την κοιτάξεις χωρίς εμένα, αντέχω και ΄γώ.......
Ολοι το ίδιο φεγγάρι κοιτάμε τελικά αγάπη μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου