Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ"...

Αν ζούσες, θα γιόρταζες σήμερα...
Χρόνια πολλά λοιπόν αγάπη μου!
Αραγε θα είμασταν ακόμα μαζί; Θα γιορτάζαμε στο σπίτι με τους συγγενείς και τους φίλους;
Και τα παιδιά να τρέχουν πάνω κάτω και να κάνουν φασαρία;
Ή θα είχαμε αφήσει πίσω μας τα πάντα και θα είχαμε φύγει οι δύο μας κάπου να μην μας βρεί κανείς;
Μπορεί και να είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι οι δυό μας, να μην σηκώνουμε τηλέφωνα, να μην απαντάμε στα κουδούνια, με καφέδες και τσιγάρα και βιβλία και μουσικές, όλη μέρα χωμένοι στο κρεβάτι, και απο το κρεβάτι στην κουζίνα και μετά λίγο στο σαλόνι , και πάλι στο κρεβάτι.
Μια μικρή σπηλιά το σπίτι, όπως τότε που είμασταν μαζί ευτυχισμένοι.
Μα η ευτυχία δεν κρατάει ποτέ πολύ!
Γι'αυτό είναι και ευτυχία...
Το "λίγο" της είναι αυτό που ορίζει και το μέγεθος... και την ένταση...
Μια απόλυτη, τεράστια ευτυχία, δεν μπορεί παρά να διαρκέσει μόνο μιά στιγμή...
Και εγώ αυτή την στιγμή μαζί σου την είχα.
Τι παραπονιέμαι λοιπόν τώρα;.
"Είναι άδικο" λέω μέσα μου...
Μα, ποιός ορίζει το δίκαιο και το άδικο να πάω να του ζητήσω τα ρέστα...
Και αφού την έζησα τη "στιγμή" μου, δικαιούμαι ρέστα;
Μια στιγμή ακόμα...
Και μετά,
και άλλη μιά...
και μετά δεν θα ήταν ευτυχία, θα είχε γίνει πιά συνήθεια...
Έφυγες γρήγορα απο αυτή τη ζωή, και, έτσι και αλλοιώς, σε είχα αφήσει εγώ πρίν...
Αλλα, να!
Θάθελα τώρα να σε δώ, να μπορούσα να σου πώ "χρόνια πολλά"...
Ετσι όπως κάνουν οι άνθρωποι οι άλλοι, απο συνήθεια, στις γιορτές...

Δεν υπάρχουν σχόλια: