Πόνεσα.
Πονάει ακόμα
ο ήχος από τα παγάκια
στο ποτήρι με το ουϊσκυ σου.
Εκεί,
που νομίζεις οτι πνίγεις
τα φαντάσματα
που σε κυνηγάνε.
Και δεν βλέπεις
οτι τα φαντάσματά σου
ειναι ζωντανά
έχουν σάρκα
έχουν ψυχή.
Τη δική σου σάρκα
τη δική σου ψυχή
τη δική σου μεθυσμένη ανάσα.
Τα φαντάσματά σου,
είσαι εσύ.
Πονάει ακόμα
στ' αυτιά μου
ο κρότος από τα παγάκια
μέσα στο ποτήρι.
Το "τσακ", του αναπτήρα σου
κάθε φορά που ανάβεις τσιγάρο.
Τα άδεια μπουκάλια,
Τα αδεια πακέττα,
η άδεια σου ζαλισμένη ματιά,
η άδεια μου αγκαλιά.
Τα γεμάτα αποτσίγαρα τασάκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου