Το ξέρεις...
Οπου και αν βρίσκεσαι το ξέρεις...
Είσαι δίπλα μου και μακρΙά μου ταυτόχρονα.
Σε νιώθω να με ακουμπάς, να με αγκαλιάζεις και έπειτα γυρίζω το κεφάλι μου να σε κοιτάξω και δεν υπάρχει κανένας δίπλα μου...
Κι' όμως, στα μάτια κοιταζόμαστε... εκείνη την ίδια στιγμή!
Η ανάσα σου, με την δική μου γίνονται ενα, τα στόματά μας ενώνονται, το σάλιο μου γλυκαίνει το στόμα σου, και ας είναι η ανάσα μου βαριά από τα τσιγάρα που έχω καπνίσει όλη νύχτα, και μεθυσμένη από τα ποτά που έχω πιεί.
Αυτό που με έχει ζαλίσει δεν είναι το ποτό, τα μάτια σου που μου γελάνε είναι.
Αυτό που κάνει την καρδιά μου να χτυπάει, δεν είναι το οινόπνευμα που κυλάει στις φλέβες μου, η ελλειψή σου είναι.
Αυτό που με πονάει στο κορμί μου, δεν περνάει με χάπια, η απουσία σου στο άδειο μου κρεβάτι είναι.
Ολη μου η ζωή, κλεισμένη μέσα στην παλάμη σου, που κρατάω την νύχτα, για να μην φοβάμαι...
Ολη μου η ζωή, κρατιέται, από αυτό το αόρατο χέρι, που δεν είναι εκεί, δεν το έχω, αλλά το σφίγγω δυνατά κάθε φορά που φοβάμαι πως δεν θα αντέξω άλλο, πως δεν θα τα καταφέρω ακόμα μια φορά, πως δεν θα τη βγάλω την νύχτα, την μέρα,τη ζωή...
Μέχρι να ξημερώσει.
Να πάρω ξανά ανάσα, να σε καλημερίσω, να ακούσω την φωνή σου,κάτω, από τον κήπο...να μου λέει..
"buongiorno principessa"... να δω τα μάτια σου να μου γελάνε, να πάρω στροφή, και να κοιμηθώ ξανά... μέχρι το μεσημέρι.
Και σύ, να είσαι κάπου, εδώ, εκεί, δίπλα μου και μακριά μου ταυτόχρονα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου