Χαϊδεύω το μολύβι μου,
ν' αρχίσει να γράφει.
Κι' εκείνο, με πείσμα
μουτζουρώνει το χαρτί
χωρίς νόημα.
Δεν με θέλει απόψε
παρέα του.
Μόνο του
νιώθει την ανάγκη
να μείνει.
Μα, μήπως και 'γω,
πόσες φορές
δεν το πέταξα κατάχαμα
αφήνοντας τις λέξεις
να χορεύουν μόνες
στο μυαλό μου.
Χαϊδεύω το μολύβι μου,
μα, εκείνο μ' αποφεύγει...
Μόνοι μας θα κοιμηθούμε
ο καθένας μας
απόψε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου