ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. " ΕΝΑ ΜΠΑΛΟΝΙ".

- "Μπες μέσα!"
Φώναζε πάντα η μάνα μου σαν έβγαινα στον κήπο το βράδυ με την πανσέληνο.
"Θα κρυώσεις!"
Τι όμορφα που ήξερε να λέει ψέμματα, και ας ήταν σίγουρη πως τα καταλάβαινα...
Δεν φοβόταν μην κρυώσω...
Εκείνο το τεράστιο ολοστρόγγυλο φωτεινό μπαλόνι ψηλά στον ουρανό φοβόταν, που ήξερε πως με ξετρέλαινε και με έκανε κουρέλι...
Μα εγώ πάντα, σαν υπνωτισμένη, κανέναν δεν άκουγα.
Μου τρυπούσαν τα ρουθούνια οι μυρωδιές του κήπου, οι πορτοκαλιές, τα τριαντάφυλλα, οι γλυσίνες, όλα μαζί ανακατωμένα... Με μεθούσαν, με ζάλιζαν, γύριζε το κεφάλι μου, και όπως έπεφτε το φεγγαρόφωτο πάνω μου και με φώτιζε, έφευγα ψηλά, πάνω από τα δέντρα, πάνω από τα σύννεφα, πετούσα.
Έψαχνα εκείνη που με είχε αφήσει μισή, τόσα χρόνια πριν, στην γωνία, ψηλά, πάνω στο ταβάνι...
Αυτή που δεν κατέβηκε, γιατί το φως, ήταν πιο δυνατό από την φωνή που άκουγε να την παρακαλάει να "μην του το κάνει αυτό"...
Αυτή που με ξεγέλασε και με άφησε να γυρίσω πίσω, μόνη μου, μισή...
Να παλεύω μετά, μόνη μου με τα θηρία, και να την νιώθω πάντα από ψηλά, άλλοτε να με κοροϊδεύει, και άλλοτε να με σπρώχνει να προχωρήσω, να προσπαθήσω, να αντέξω, να σταθώ στα πόδια μου, να μην σκύψω το κεφάλι, να μην λυγίσω...
"Μπες μέσα!"
Δεν είσαι πια εδώ να μου το φωνάξεις...
Μπορώ να κάτσω έξω στον κήπο όσο θέλω τώρα... κανείς δεν θα μου φωνάξει, κανείς δεν θα ανησυχήσει.
Δεν υπάρχει πια κανείς...
Μου' πες να γυρίσω πίσω, να μην σου το κάνω αυτό, κι' ύστερα, έφυγες και μ' άφησες...
Μου' πες  να μπω μέσα, να μην κρυώσω, μα το σπίτι είναι άδειο και κρύο...
Και το φεγγάρι είναι ολοστρόγγυλο και φωτεινό, εκεί έξω...
Σαν μπαλόνι...
Να, νομίζω ότι βλέπω και το κορδόνι του που κρέμεται και περιμένει να το πιάσω...
Έτσι δα, αν απλώσω το χέρι μου, λες, θα τα καταφέρω...
Και θα με σηκώσει ψηλά.
Πάνω από τον κήπο, πάνω από τα δέντρα, πάνω και από σένα, που με κορόϊδεψες...
Μόνο οι μυρωδιές της Άνοιξης φτάνουν εκεί πάνω...
Και 'γω, δεν χρειάζομαι πια τίποτα περισσότερο...
Πιάνω το σκοινί γερά, και αφήνομαι...
Πήγαινέ με φεγγάρι μου, όπου θες εσύ...
Δεν με νοιάζει πια που .......