ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "ΓΙΑΤΙ".

Όταν έρχεσαι το βράδυ,
πάντα σε ρωτώ γιατί.
Γιατί, έφυγες,
γιατί, γύρισες,
γιατί, δεν με κοίταξες ποτέ
στα μάτια,
γιατί, άργησες
γιατί το χαμόγελό σου ήταν
πάντα λυπημένο,
γιατί, δεν μου έπιασες ποτέ
το χέρι,
γιατί, δεν με κράτησες όταν
έπεσα,
γιατί, δεν με βοήθησες να σηκωθώ.
Μα εσύ με κοιτάς,
και δεν μιλάς.
Απάντηση δεν έχεις να μου δώσεις.
Δεν απαντούν οι σκιές,
δεν μιλούν τα φαντάσματα.
Μόνη ξυπνάω πάντα
το πρωί,
μ΄όλα τα "γιατί" μου
στο κρεβάτι.
Δυό - δυό τα καταπίνω
βιαστικά μαζί με τον καφέ,
και χάνομαι στην κίνηση της μέρας.
Ύστερα, όταν το βράδυ
σπίτι θα γυρίσω πάλι,
εκεί, θα έρθεις να με βρείς ξανά...
Κι' απ' την αρχή,
θα πιάσουμε το παιχνιδάκι μας
και πάλι...