"Δεν είμαι καλά σας λέω"!
Υπάρχουν φορές, που μου'ρχεται να βάλω τα κλάμματα, και άλλες, που θέλω μόνο να χωθώ στο κρεβάτι μου.
Να μην δω άνθρωπο.
Να μείνω εκεί μέχρι να πεθάνω...
Και μετά, υπάρχουν φορές που φοβάμαι ότι θα πεθάνω,και είμαι μόνη μου, και νοιώθω τόσο μεγάλη την ανάγκη να χωθώ στην αγκαλιά κάποιου.
Και δεν έχω κανέναν δίπλα μου.
Θέλω να πω σαν μικρό παιδί, "θέλω τη μαμά μου", αλλά και αυτή, έχει φύγει, δεν υπάρχει πια. Με άφησε και αυτή...
Και δεν μπορώ να καταλάβω, πως έφτασα πενήντα και, και βάζω ακόμα τα κλάμματα, και θέλω σαν παιδάκι ακόμα, μια αγκαλιά να χωθώ μέσα, ένα χάδι, για παρηγοριά, ενα φιλί...
Και δεν έχω τίποτα και κανέναν για να κρατηθώ.
Δεν έκανα παιδιά, γιατί φοβήθηκα.
Και τώρα φοβάμαι, γιατί βλέπω πως πέρασε ο καιρός.
Και δεν το κατάλαβα.
Δεν ήξερα ότι ο καιρός, δεν είναι όλος δικός μου, δεν ήξερα σας λέω, πως ο καιρός περνά, και σε παρασύρει στο διάβα του, δεν ήξερα...
Άλλα μου έλεγαν στα παραμύθια...
Και τώρα, ακόμα περιμένω τον πρίγκηπα που θα έρθει, και συνεχίζω του κάκου να φιλάω βατράχια...
Και ο πρίγκηπας δεν έρχεται...
Και τι να την κάνω, την τόση αξόδευτη αγάπη που έχω;
Που να την δώσω, τώρα που είμαι μόνη;
Κι' ας ξόδεψα τόση, τόσα χρόνια τώρα στα χαμένα...
Ακόμα έχω τοση πολλή να δώσω...
Ακόμα σαν μικρό κορίτσι, όλη την αγάπη μου την φυλάω.. και περιμένω...
"Δεν είμαι καλά"!
"Δεν είμαι καλά σας λέω"...
Τρέχουν τα δάκρυα απ' τα μάτια μου...
Στάζει το παράπονο απ' τα χείλη τα αφίλητα...
"Δεν είμαι καλά"...
Και ας είμαι ενας απόλυτα υγιής και φυσιολογικός άνθρωπος του καιρού μας...
Ή μάλλον,
μάλλον γι' αυτό, δεν είμαι καλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου