Όμορφο αγόρι,
με το φαρδύ στέρνο
και τους ήδη γκρίζους κροτάφους,
πώς να γιατρευτώ
απο σένα;
Τί κι' αν κυλιόμαστε
περιστασιακά
σε ξένα κρεβάτια.
Μαζί δεν θα μας
πάρει ποτέ ο ύπνος.
Κανένα ξημέρωμα
δεν θα μας βρεί
ποτέ αγκαλιά.
Πόσο ν' αντέξω
ακόμα
την απουσία σου;
Πώς να συνηθίσω
την ερημιά
του άλλου μισού μου
κρεβατιού;
Όμορφο αγόρι,
το άδειο μαξιλάρι σου
ουρλιάζει τη νύχτα
εντός μου.
Και οι κραυγές του
μου τρυπάνε την ψυχή!
Βγές απ' το μυαλό μου!
Φύγε απ' τα 'ονειρά μου!
Λύτρωσέ με
από την απουσία σου,
Έλα!
1 σχόλιο:
Με μια τέτοια ποιητική σπαρακτική έκκληση, πιστεύω ότι το αγόρι θα είναι ήδη εκεί.
Μήπως όμως ξέρετε τι έχει γίνει η Πιτσιλωτή που εμφανίζεται κάθε καλοκαίρι και εξαφανίζεται το φθινόπωρο;
Δημοσίευση σχολίου