Όμορφη πόλη,
βαθύς σκούρος,
νοτισμένος ουρανός
σε σκεπάζει.
Κατεβαίνει τόσο χαμηλά,
που ακουμπά τις πλάτες μας
και βαραίνει τους ώμους.
Στην καρδιά που χτυπάει
δυνατά,
ήδη η μελαγχολία
έχει απλώσει τα δίχτια της
και το χέρι σου,
που κρατάει το δικό μου,
σιγουριά και προστασία,
δεν μπορεί να μου δώσει.
Πατάω γερά στο πεζοδρόμιο,
σταματάω στο κόκκινο φανάρι
των πεζών.
Και όταν το πράσινο ανάψει,
πέφτω στις ρόδες του πρώτου
αυτοκινήτου που
θα βρεθεί μπροστά μου...
2 σχόλια:
"Death is not a game that will soon be over. Death is not anything, death is ... not. It's the absence of a presence, the endless time of never coming back. It's a gap and when the wind blows through it, it makes no sound"
Tom Stoppard, "Eosencrantz and Guildenstern are dead".
Καλά Χριστούγεννα και ένα φωτεινό 2015 με τις φακιδούλες τις Πιτσιλωτής ανθισμένες, ακόμη και στο καταχείμωνο.
λάμπουν σαν δάκρυα τα χριστούγεννα
ένας μικρός χριστός γεννιέται πάλι αύριο,
μόνος στον κόσμο.
ένας μικρός χριστός που ζωγραφίζει
θαμπά στο τζάμι
δέντρα για τα παιδιά,
καράβια για τα όνειρα,
ένα παραμύθι της αγάπης για τους απελπισμένους.
παραμονή
και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας
στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα
Τόλης Νικηφόρου
από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999
Δημοσίευση σχολίου