Αυτές οι μικρές ρυτίδες,
στην άκρη των ματιών.
Χαρακιές πόνου ψυχής
βαθιές..
Και εκείνη η αυλακιά,
ανάμεσα στα φρύδια.
Ολη η φουρτούνα της ζωής
κλεισμένη μέσα της...
Τα χείλη σφιγμένα,
δειλά να τολμάει το χαμόγελο
να σκάσει
με φόβο μην πληρωθεί το τίμημα
μετά ...
Ζωή!
Τα πάντα μου τά'δωσες!
Όλα μια στιγμή αργότερα
απο τότε πού μπορούσα
να τα χαρώ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου