Θ' ανάψω το προσκυνητάρι μου.
Μετά θ' ανάψω τσιγάρο.
Άρχισα πάλι να κινώ τα μέλη μου.
Ήπια την τελευταία γουλιά
του καφέ μου.
Μια ρουφιξιά από καπνό,
το γλυκό μούδιασμα
στα χέρια και το μυαλό,
έρχονται οι λέξεις...
Πάντα έρχονται τελικά.
Έρχονται και με σώζουν
την τελευταία στιγμή...
Γιατί όσο υπάρχουν οι λέξεις
συνεχίζω να αναπνέω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου