Κοίτα ενα φεγγάρι,
που σκάει πάνω απ' το βουνό,
στρογγυλό και λαμπερό
σαν μαργαριτάρι του βυθού,
καρφωμένο στον ουρανό.
Και φωτίζει από κάτω
τον έρημο δρόμο,
το έρημο σπίτι,
τον ρημαγμένο κήπο,
τα ρημάδια μιας ζωής.
Κοίτα ενα φεγγάρι,
που λάμπει και αστράφτει
σαν θυμωμένη αστραπή
από την αδικία...
Κοίτα πως σφάζει
σαν κάτασπρο μπαμπάκι
πάνω στην πληγή.
Κοίτα ένα φεγγάρι,
που σκάει σαν γέλιο
μωρού παιδιού,
αθώα και ανέμελα.
Κοίτα πώς λούζει τα μαλλιά μου,
πώς βουρκώνει τα μάτια μου,
πώς ματώνει την ψυχή μου,
πώς,
σαν αγέρας που φυσσάει,
σαρώνει όλο αυτό το ρημαδιό...
Κοίτα ενα φεγγάρι,
σαν άπιαστη ελπίδα
που πετάει ψηλά και με παίρνει
μαζί του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου