Πάνω από το τηλέφωνο.
Με την αναμονή νε σε σκοτώνει.
Και τα χέρια μουδιασμένα
Να μην τολμάς να αγγίξεις
το ακουστικό.
Τι να περιμένεις ν'ακούσεις
άλλως τε?
Μόνο η ήχος της ζωής που περνά
ακούγεται.
Μόνο την βουή της απελπισίας
μέσα στο μυαλό σου.
Μα, αυτή την ακούς
και με το ακουστικό κατεβασμένο.
Βράζει στο στήθος σου.
Ανακατεμένο με το παράπονο και τον θυμό.
Ακίνητη μένεις
και περιμένεις...
Να περάσουν τα λεπτά, οι ώρες, οι μέρες
τα χρόνια,
Η ζωή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου