Την απόλυτη ησυχία
του μυαλού μου
διαταράσσει ο θόρυβος
της σιωπής.
Συνομιλούν στο άδειο δωμάτιο,
οι γυμνοί τοίχοι,
με τα ανοιχτά παράθυρα
και τις κορνίζες στο πάτωμα.
Απο εκεί λείπεις πιά έσύ.
Σε πέταξα στα σκουπίδια,
στην τελευταία μετακόμιση.
Ενα βάρος λιγότερο σκέφτηκα.
Μα, απλώθηκες παντού
σαν την πανούκλα.
Τρύπωσες στα άδεια συρτάρια
και στα σεντόνια μου,
πριν καν προλάβω να τα γεμίσω.
Κατέλαβες το κενό
και τώρα δεν χωράω
ούτε καν εγώ πιά
στις μέρες και τις νύχτες μου.
Στριμώχτηκα λοιπόν και 'γω,
σε μια γωνιά
της καθημερινότητάς μου
και προσπαθώ να χωρέσω
στη ζωή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου