που θέλω να αφεθώ
να με πάρεις απο το χέρι
να με πας εσύ,
όπου θέλεις.
Είναι στιγμές,
που με κουράζει πια,
να είμαι πάντα εγώ
μπροστάρισσα...
Να τρώω εγώ το πρώτο
κύμα,
να μουσκεύω εγώ
ως το κόκκαλο,
για να μην βραχείς εσύ
αγάπη μου.
Είναι στιγμές,
που θέλω ν' ανοίξω
την πόρτα,
να βγώ έξω
και να φύγω σαν τον κλέφτη.
Και έπειτα κοιτάζω
γύρω μου.
Δεν υπάρχει τίποτα.
Δεν υπάρχεις ούτε καν
εσύ.
Μόνη μου είμαι
Εγώ και η σκιά μου.
Εγώ και σύ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου