"ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ"

Μικρό αγόρι,

με τον ύπνο ακόμα στα βλέφαρα

και το όνειρο του μεσημεριού,

να κρατάει το σώμα μουδιασμένο.

Σηκώθηκες απ' το κρεβάτι

νωχελικά και βαριεστημένα,

σαν να μην ήθελες ποτέ να φύγεις

απο την αγκαλιά μου.

Μα, είναι αργά για μένα,

και σύ ακόμα δεν έχεις δεί

παρά, το ξύπνημα μόνο της

ζωής σου.

Θα ΄μαι πάντα εδώ, δίπλα σου

να το ξέρεις.

Θα καμαρώνω για σένα κρυφά,

σαν θα σε βλέπω να περνάς,

άντρας ωραίος και δυνατός

απο μπροστά μου.

Και θα ΄ναι η σκέψη μου για πάντα

καρφωμένη,

σε κείνο το μεσημέρι του Σεπτέμβρη

που μου χάρισες την ομορφιά

του κόσμου,
μέσα απ΄το αγκάλιασμά σου.