Μυρίζει και η άνοιξη σιγά σιγά,
ανθίζουν οι ταλαίπωρες νεραντζιές
της βρώμικης πόλης...
και ο χρόνος κυλάει με το δικό του πάσο πάντα.
Κοροϊδεύοντας τους ανυπόμονους.
Στην Αθήνα όλα αλλάζουν και όλα μένουν πάντα ίδια.
Ακόμα και ελπίδα την "πάτησε" και μπήκε στο τριπάκι
Κοιμάται και ξυπνά μαζί μας
σιγανά και ταπεινά.
όπως της πρέπει.
Ασε ήσυχους τους πεθαμένους στον ύπνο τους.
Και κοίτα να ανοίξεις εσύ τα μάτια σου στη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου