του Δεκαπενταύγουστου.

Τί κι' αν δεν γέννησα Χριστό;

Τί κι' αν δεν ένοιωσα τους πόνους της γέννας;

Πόνεσα τόσο στη ζωή μου 

που ξέχασα πιά, 

πως είναι να μην πονάς.

Πόνεσα για μένα, για σένα, 

για όλους όσοι σε τούτη τη ζωή

πονούν. 

Ένοιωσα τα καρφιά,  

να σταυρώνουν το δικό μου το κορμί,

δάκρυσα και έσφιξα τα δόντια και τα χείλη

σαν είδα τα σημάδια στο κορμί σου.

Ζω την Σταύρωση καθημερινά,

στις ζωές μας

και Ανάσταση δεν υπάρχει.

Άναψα ευλαβικά 

κερί στην εικόνα σου

και έγινε η εικόνα καθρέφτης

που έδειχνε τη μορφή σου

κι'ας ήμουν μόνη μπροστά 

στο ιερό.

Κάθε γυναίκα κρύβει μέσα της

μια Παναγιά.

Κάθε Παναγιά, κρύβει μέσα της ένα πόνο

Και κάθε πόνος βρίσκει  το φάρμακό του

στο βλέμμα της όποιας, δικής του  Παναγιάς ... 

Τ.Μ.