Πλημμυρισμένη στα κυκλάμινα. Η Σάμος. Πανέμορφη.
Με τον ήλιο να την λούζει και την θάλασσα να την αγκαλιάζει γλυκά και τρυφερά από την μεριά του Πυθαγόρειου και άγρια από τον βορρά, κοντά στο Καρλόβασι . Σε κάθε περίπτωση πάντως με έναν απέραντο ερωτισμό.Αυτόν, που νοιώθω οτι χάσαμε εμείς πιά.
Το δάσος όπου υπάρχει, παρθένο καταπράσινο, μαγικό.
Ψηλά βουνά, που πέφτουν στην θάλασσα,κάνοντας λες, βουτιά στο κενό...
Και σύ δίπλα μου, να οδηγείς και ανάμεσά μας "κάτι", αόρατο, να μας χωρίζει όπως οι ζώνες ασφαλείας που μας κρατάνε σφιχτά δεμένους στις θέσεις μας, αλλά μακρυά τον έναν από τον άλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου