ΤΡΕΛΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ.....
Μιά τρελλή εβδομάδα έζησα , Αλλά ήταν υπέροχη. Ξεκίνησε με μιά φωτογράφηση με τον αγαπημένο μου Μάνο Αντώναρο στην Ερμού. Από την Καπνικαρέα, η Ερμού είναι κάπου αλλού νομίζεις, ο Μάνος έχει δίκο! Νομίζεις οτι βρίσκεσαι στο Σαν Φρανσίσκο,με τις ανηφοριές του και τις κατηφοριές του.
Ο ήλιος του φθινοπώρου, απόγευμα στην Ερμού μαγικός, αυτός ο ήλιος που λατρεύω, εγκλωβισμένος στην κάμερα του Μάνου, και μετά το μαγικό photoshop, να δίνει ρεσιτάλ ,απίθανες φωτογραφίες, στιγμές μαγικές, μοναδικές, πρόσωπα ειλικρινή γιατί δεν ήξεραν οτι ποζάρουν για κάποιον.
Πέρασε η εβδομάδα χωρίς να το καταλάβω, αλλά μέσα στην βδομάδα που πέρασε, εγώ κατάλαβα, πολλά! Ηρθε το μάτς της Εθνικής, και πήγα σίγουρη για την νίκη, γιατί, κάθε φορά που μέχρι τώρα έχω παρακολουθήσει αγώνα της Εθνικής, είχαμε κερδίσει, από το Πόρτο στην Λισσαβώνα, ναί, ήμουν εκεί...... και ξαφνικά στο 41 του δεύτερου ημίιχρονου, πήρα το μάθημά μου, "δεν κερδίζεις πάντα στην ζωή", ακόμα και μιά σειρά από νίκες, κάποια φορά σπάει με μια ήττα. Προχτές το βράδυ, δεν χάσαμε στο ποδόσφαιρο, εγώ απλά έχασα την "σιγουράτζα" μου, και πήρα, κέρδισα ένα μάθημα..... Κάποια στιγμή έρχεται στην ζωή σου ,πού χάνεις κιόλας.....ΟΚ. το κατάλαβα, πάμε παρακάτω......
Την Παρασκευή το απόγευμα, βρέθηκα στην Κρήτη, με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, και το Πολυτεχνείο, σε σεμινάριο για την Περιβαλλοντική ενημέρωση, στους εκπαιδευτικούς.
Ζούμε στο παρά δύο, το περιβάλλον αργοπεθαίνει, εχουμε ήδη μπεί στα πέναλτυ και από αυτά έχουμε χάσει τα τρία πρώτα και δεν έχουμε περιθώρια πιά.
Και εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε σαν να μην συμβαίνει τίποτα.......Καίνε τα φώτα στα σπίτια μας, τρέχουν οι βρύσες όσο εμείς βουρτσίζουμε τα δόντια μας, έτσι άσκοπα, κυλάει το νερό, πάει , χάνεται και μαζί χάνεται και η ελπίδα να ζήσουν τα παιδιά μας σε ένα ανθρώπινο και γήϊνο πλανήτη, και 'μείς, πέρα βρέχει.....
Γύρισα στο δωμάτιό μου, μετά το βραδυνό φαγητό, "κάπως", δεν ξέρω πώς, ούτε τι φταίει γι'αυτό. Σίγουρα δεν ήταν μόνο η ενημέρωση, ίσως να φταίει και" το περιβάλλον"......
Τώρα είναι όμως δύο η ώρα το βράδυ, και έχω κατεβάσει και αρκετά ποτηράκια ρακή, δεν μπορώ να πώ άλλα, νυστάζω, εξ' άλλου, "μέρα είναι και αύριο", όπως θά'λεγε και η Σκάρλετ Ο'Χάρα, θα το σκεφτώ αύριο, θα ξαναγράψω γιάυτό,......αύριο........