Καλημέρα αγάπη μου,
Η μέρα βέβαια, αρχίζει για μένα, τώρα, που είναι πιά περασμένες 3 το μεσημέρι, αλλά βλέπεις, το βράδυ μου, το αφιερώνω σε σένα.....
Σκεφτόμουν χτές πως πέρασαν κιόλας 4 μήνες που δεν είμαστε μαζί, που έχω να χωθώ στην λακουβίτσα του στέρνου σου!
Εκεί που σου'λεγα πως είναι η μυστική σπηλιά μου, που, όταν βρίσκομαι δεν φοβάμαι πιά τίποτα και κανέναν.
Θυμήθηκα εκείνη την μοναδική στιγμή του καλοκαιριού, κάποιας χρονιάς, παληότερα, που όπως είμασταν ξαπλωμένοι στην παραλία και μας έψηνε ο ήλιος, σού έσταξα μέσα της νερό από την θάλασσα, και μετά το ήπια από 'κεί, για να ξεδιψάσω τον έρωτά μου για σένα.
Τώρα είναι πιά τρείς το πρωί, και γύρισα σπίτι πριν από λίγο...
Αδειο όπως πάντα από τότε που έφυγες, με καλωσόρισε το ραδιόφωνο που παίζει από το πρωί, και τα φώτα που ανάβουν με τον χρονοδιακόπτη όταν σκοτεινιάσει.
Παξιμάδια, τυρί και Happy Hippo,το βραδυνό μου, μαζί με τα χάπια για τον πονοκέφαλο από το αλκοόλ, και τα δάκρυα στα μάτια μου έτοιμα να κυλήσουν στα μάγουλα μου.
Θα περάσει.... που θα πάει, θα περάσει...
Θυμάμαι μιά φορά, που είχαμε γυρίσει ξημερώματα από τα μπουζούκια και πρίν κοιμήθούμε, φτιάξαμε ομελέτα και τηγανιτό ψωμί.....γιατί πεινούσαμε.
Και μετά, αφήσαμε τα πιάτα στο τραπέζι, και κάναμε έρωτα στον πάγκο της κουζίνας.
Ξημερώματα. Πρίν πάμε να κοιμηθούμε αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι μας!
Στιγμές μοναδικές! Ετσι ήταν όλη η αγάπη μας, όσο κράτησε.
Η αγάπη, όχι η συμβίωση.
Αυτή τράβηξε πολύ και άφησε πίσω της μια βαθειά χαρακιά στην καρδιά μας, και μιά ύπουλη πληγή, που δεν λέει να γιατρευτεί. Και δουλευει από μέσα , σαν σαράκι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου