Ποιάς τυχερής γυναίκας το κορμί διαβάζεις απόψε αγάπη μου?
Θυμάσαι, οταν ξαπλώναμε τα κορμιά μας πάνω στο κρεβάτι όπως απλώνουν οι ταξιδιώτες τους χάρτες για να χαράξουν την πορεία τους?
Και μετά, ταξιδεύαμε με τα σώματά μας στα ταξίδια της ψυχής.
Απόψε ο καθένας μας κάνει το δικό του ταξίδι.
Αλλους αστερισμούς έχει ο δικός σου χάρτης. Αλλού κοιτάει η πυξίδα μου.
Θυμάσαι αυτό το μικρό ασημένιο καράβακι που σου είχα χαρίσει? Σου είχα γράψει πάνω στην κάρτα του κουτιού, "Ταξίδεψέ με"..... και σύ με πήγες στην κόλαση!
Απ' το ναυάγιο αυτού του καραβιού, άρπαξα μιά σανίδα, γραπώθηκα πάνω της, και ναυαγός ακόμα ψάχνω για στεριά.......
Εσύ σαν τους ποντικούς, είχες εγκαταλέιψει το πλοίο πρίν βουλιάξει.
"Πνιγόσουν" είπες... και βγήκες στη στεριά. Δεν ήσουν για ταξίδια τελικά εσύ...
Φοβήθηκες να ανοίξεις πανιά. Σε κράτησαν πίσω, τα "σίγουρα". "Μιά ήσυχη ζωή".... είπες ... Απ'αυτές που ίσως να μυρίζουν και λίγο μούχλα?
Την θαλασσινή αύρα δεν την άντεξες..
Μόνη μου έμεινα να αντιμετωπίσω την καταιγίδα. Μόνη μου παλεύω με τα κύμματα ακόμα.
Αλλά εγώ ταξιδεύω.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου