Ακόμα μιά Πανσέληνος έξω, ψηλά στον ουρανό.
Αντέχεις μακρυά μου?
Αντέχω και 'γώ λοιπόν!
Πόσες έχουμε περάσει μαζί?
Και απ'αυτές, πόσες στ'αλήθεια κρατήσαμε ο ένας το χέρι του άλλου και βγήκαμε έξω να κοιτάξουμε παρέα, ψηλά στον ουρανό και να τις δούμε μέσα απ'το ίδιο ζευγάρι μάτια?
Κάποια απ'όλες, είχε γλιστρίσει μέσα από το ανοιχτό παράθυρο, ένα καλοκαίρι, και είχε για λίγο φωτίσει τα γυμνά κορμιά μας πάνω στο κρεβάτι μας.
Ετσι πού, είχαν παραδοθεί στον ύπνο αγκαλιασμένα.
Μα αυτό ήταν πολύ καιρό πριν......
Μετά, δεν την κοιτούσες ούτε μέσα απ΄το παράθυρο. Πόσο μάλλον να είμαι δίπλα σου και να την θαυμάζουμε παρέα.
Κι' όμως, ίδιο είναι πάντα το φώς και η μαγεία της.....
Εμείς αλλάξαμε πιά κρεβάτια.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου