Ζεστά, ιδρωμένα σεντόνια, ποτισμένα με τον έρωτά μας, σεντόνια που αναδύουν ακόμα τη μυρωδιά σου.
Εφυγες και 'γώ, ξάπλωσα πάλι στο ανακατωμένο κρεβάτι, πήρα αγκαλιά το μαξιλάρι σου και τυλίχτικα στα σεντόνια μας ψάχνοντας να ξαναφέρω πίσω το κορμί σου, και ας ήξερα οτι ήταν μάταιο.
Δεν θα σε ξανάβλεπα ποτέ πιά.
Μόνο μιά φορά...
"κι' ύστερα κανόνισα, και δεν σου τηλεφώνησα ούτε μιά φορά..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου