Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ...

Μιά ματιά, ένα χαμόγελο κρυμμένο ανάμεσα στα χείλια που μισάνοιγαν και τα μάτια που γελούσαν.
Δεν χρειαζόταν τίποτα περισσότερο.
Είχαν όλα ειπωθεί...
Ακόμα και η σιωπή που μεσολαβούσε ήταν ανυπόφορα φλύαρη!
Σε μιά στιγμή μέσα, έτσι ξαφνικά!
Και η θάλασσα να χτυπάει στα βράχια, μαζί με τον αέρα.
Θεσπέσια μουσική.
Εγώ εδώ και συ εκεί. Και ανάμεσά μας καμμία απόσταση, και ας μας χωρίζουν τα χιλιόμετρα...
Και ας μή βρεθούμε ποτέ πιό κοντά...
Σιγά σιγά ξημερώνει...ο ουρανός αρχίζει ήδη να αλλάζει χρώμα.
Καληνύχτα αγάπη μου, και όνειρα γλυκά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: