CYBER LOVER.

Τι παράξενα παιχνίδια που παίζει το μυαλό μας αγάπη μου!
Άρχισα κιόλας να σε ερωτεύομαι, χωρίς καλά-καλά να σε ξέρω.
Δεν έχω ακούσει ποτέ, ούτε τη φωνή σου, κι'όμως, σε βλέπω στον ύπνο μου και ανησυχώ για σένα.
Σε "νοιώθω" στενοχωρημένο, κουρασμένο,αγχωμένο.
Κάπου βρίσκεσαι δίπλα μου, κι' όμως τόσο μακρυά μου.
Περιμένω τα μηνύματά σου, "χάνεσαι" για μιά μέρα και μου λείπεις φρικτά...
Σε ερωτεύομαι σιγά σιγά. Τρυπώνεις στο μυαλό και στην ψυχή μου ύπουλα, τυλίγεσαι γύρω μου όπως η αράχνη υφαίνει τον ιστό της, μου γίνεσαι "γλυκειά" συνήθεια...
Πως να εισαι άραγε στ'αλήθεια;
Είναι το χαμόγελό σου έτσι όπως το φαντάζομαι;
Είναι η αγκαλιά σου έτσι όπως τη νοιώθω όταν κλείνω τα μάτια μου;
Και τα χέρια σου;
Είναι άραγε τόσο όμορφα όσο αυτά που μου γράφουν με το πληκτρολόγιο;
Και αυτή η μελαγχολία και η θλίψη που περνάει μέσα απο τις λέξεις καi φτάνει κατευθείαν στη ψυχή μου; Είναι κι' αυτή αληθινή όπως τη νοιώθω;
Και αν ναί, πως μπορώ άραγε να σου την διώξω;
Ακούς τις μουσικές που σου αφιερώνω;
Προσέχεις τους στίχους από τα τραγούδια που διαλέγω για σένα;
Μ'ακούς;
Φτάνει η φωνή μου μέχρι τον υπολογιστή σου;
Διασχίζει το Διαδίκτυο η αγάπη άραγε;
Καταφέρνει ποτέ να φτάσει στα τερματικά μας ή χάνεται στις μαύρες τρύπες του Κυβερνοχώρου;