Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

La complicité des vieux amants.

Μπορείς να το καταλάβεις από την άνεση που ανάβει το τσιγάρο και της το δίνει μετά.
Από τον τρόπο που μπορεί να πιεί μιά γουλιά ποτό από το ποτήρι της.
Από την ευκολία με την οποία μπορεί τυχαία να αγγίξουν τα χέρια τους, ή να ακουμπήσουν τα σώματά τους, χωρίς να νοιώσουν ούτε για μιά στιγμή άσχημα.
Αυτοί οι δύο άνθρωποι, έχουν βρεθεί ξανά, μαζί , στο παρελθόν.
Έχουν αγκαλιαστεί τα σώματά τους, έχουν κοιμηθεί και έχουν ξυπνήσει αγκαλιά.
Μπορεί να βρίσκονται σήμερα τυχαία, στο ίδιο δωμάτιο, να συνοδεύονται από άλλους ανθρώπους, να ήρθαν μόνοι τους ο καθένας.
Αλλά, έχουν υπάρξει μαζί!
Και αυτή η καταραμένη οικειότητα που έχει απομείνει μεταξύ τους, δεν κρύβεται από το έμπειρο μάτι του παρατηρητή.
            Μπήκα στο δωμάτιο αργοπορημένη, και αφού ζήτησα συγγνώμη κάθισα στη μόνη άδεια θέση, ακριβώς απέναντί σου.
Στρωθήκαμε αμέσως στη δουλειά, το πρόγραμμα ήταν γεμάτο και ο χρόνος περιορισμένος.
Στο διάλειμμα, βρεθήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να ζητάμε τα ποτά μας απο το μπαρ.  Εκανα να ψάξω τα τσιγάρα μου στην τσάντα μου και μου έτεινες το δικό σου ήδη αναμμένο. Το πήρα και απομακρύνθηκα διακριτικά, καθώς πλησίαζε η γυναίκα σου.
Ολη την υπόλοιπη ώρα, κρατηθήκαμε μακρυά ο ένας απ'τον άλλον.
Στο τέλος της σύσκεψης, σου έτεινα το χέρι για να σ' ευχαριστήσω για την βοήθεια.
Μιά στιγμιαία επαφή, που έφερε πίσω άπειρες αναμνήσεις και συναισθήματα.
Τα μάτια μας διασταυρώθηκαν, τα χείλη μας έμειναν ακίνητα στο πιό δυνατό μα, αόρατο φιλί που ανταλλάξαμε ποτέ οι δυό μας!
Κάποια πράγματα δεν ξεχνιώνται ποτέ.
Τα σώματα που έχουν αγαπηθεί, έχουν άλλη μυρωδιά...

Δεν υπάρχουν σχόλια: