5 πίεση, 80% οξυγόνο, 11 δείκτης λοίμωξης, 32 κιλά.
Μιά σταλιά άνθρωπος, ενα κουβαράκι πάνω στο μεγάλο κρεβάτι του νοσοκομείου.
Μου κρατούσες το χέρι και μου ζητούσες επίμονα το πρόγραμμα της τηλεόρασης, και ας σου εξηγούσα μάταια πως το είχαμε αφήσει στο σπίτι.
Φλέβες σπασμένες, στην προσπάθεια να βρεθεί μιά να αντέξει τον ορό, και το χέρι σου να διπλώνει συνεχώς, αν δεν στο κρατούσα και ο ορός να μην μπορεί να κατέβει.
Τα μάτια σου μισόκλειστα από την κούραση και την εξάντληση, και ο φόβος του θανάτου εκεί, ανάμεσα στα μισόκλειστα βλέφαρα, να μην σε αφήνει να τα κλείσεις και να ξεκουραστείς, και ας σου ψιθύριζα συνέχεια πως θα είμαι εκεί και θα σου κρατάω το χέρι συνεχώς.
Η μάσκα του οξυγόνου σου έκανε σημάδι στο μικροσκοπικό σου πρόσωπο, μα δεν παραπονέθηκες. και όταν σε ρώτησα αν σε ενοχλούσε, μου είπες μόνο πως σε εμπόδιζε να με βλέπεις.
Πότε αλλάζουν οι ρόλοι και δεν το παίρνουμε είδηση;
Πότε ήτανε που μου κρατούσες εσύ το χέρι και εγώ έπαιρνα δύναμη και κουράγιο από σένα;
Τώρα σου κρατάω εγώ το χέρι. Δεν ξέρω αν παίρνω κουράγιο εγώ ή αν σου δίνω.
Δεν ξέρω ποιά από τις δυό μας φοβάται πιό πολύ.
Φοράω τα ψηλά μου τακούνια και βάφω τα μάτια μου για να μην κλάψω, βάζω κραγιόν και παίζω την μεγάλη, όπως τότε που φόραγα τα φουστάνια σου μπροστά στον καθρέφτη.
Μα τι αλλάζει αραγε;
Μόλις γυρίζω πίσω απο το νοσοκομείο το βράδυ, και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου,
παίρνω αγκαλιά το αρκουδάκι μου και κλαίγοντας μεσ΄τα αναφυλλητά μου λέω συνέχεια...
"θέλω την μαμά μου", "θέλω τη μαμά μου"...
1 σχόλιο:
At times when I read your words, I imagine. And then I travel. I see lands, seas and skies which I have never seen before.
At times you make me see the real thing. This to me is important since a great deal of what I see, magically matches what I am looking for. So I, often and wrongly, see what I want to see.
At times your words make me forget and I am filled with joy.
At times, they make me remember and I become sad.
At times you have made me feel important, like the mosquito that sat on the wheel of a roman chariot and said “ Oh how much dust I raised”.
At times your words make me feel weak and destroy my masculinity by making me cry.
There are times when I am not sure if you believe what you say or if you say what you believe. And I admire that in an artist.
And then there are times like tonight that your words, simply make me shiver…
Δημοσίευση σχολίου