ΟΙ ΤΥΡΚΟΥΑΖ ΓΟΒΕΣ...

Ενα ζευγάρι ψηλοτάκουνες γόβες.
Σε χρώμα τυρκουάζ.
Τις είχα αγοράσει μέσα σε μιά στιγμή, οταν το χρώμα τους με χτύπησε σαν κεραυνός, περνώντας έξω από την βιτρίνα.
Θυμήθηκα ξαφνικά, οταν τις είδα, εκείνο το μικρό στενό κοντό φόρεμα που είχα και κρεμόταν στην ντουλάπα μου, και ήταν ακριβώς το ίδιο χρώμα.
Και μου άρεσε η ιδέα. "Monochromatic look".
Είχαμε ήδη κάνει "τσεκ-αουτ" από το ξενοδοχείο, θα φεύγαμε να γυρίσουμε πίσω στο σπίτι σε μερικές ώρες, οταν τελείωνες την δουλειά σου, αλλά τι πείραζε?
Θα τις κρατούσα στο χέρι, μέσα στην σακούλα τους.
Ζήτησα να μου τις βγάλουν από το κουτί, πλήρωσα και ήρθα να σε βρώ, στο καφέ που είχαμε δώσει ραντεβού.
Ησουν εκεί, χωμένος μέσα στα χαρτιά σου, βυθισμένος μέσα στις σκοτούρες σου.
Σκέφτηκα για μιά στιγμή να σου τις δείξω, με την χαρά του μικρού παιδιού, που έχει καινούργιο παιχνίδι...μετά δείλιασα, φοβήθηκα, μην με μαλώσεις...
Οταν γυρίσαμε στο σπίτι το βράδυ, τις έβαλα προσεκτικά, μαζί με τους άλλους θησαυρούς μου, τα υπόλοιπα παπούτσια μου στο ράφι τους και ετοιμάστηκα να ανέβω επάνω στην κραβατοκάμαρα...
Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με έκανε να σταματήσω και να κάνω μεταβολή.
Σαν υπνωτισμένη, γύρισα πίσω, έβγαλα τα ρούχα μου στο υπόγειο, και φόρεσα τις καινούργιες μου γόβες.
Ανέβηκα σιγά σιγά τα σκαλοπάτια μέχρι το δωμάτιό μας.
Στάθηκα μπροστά σου,γυμνή, μόνο με τις γόβες και σε κοίταζα ακίνητη, να διαβάζεις εφημερίδα.
Με είδες μόνο οταν κατέβασες την εφημερίδα για να κλείσεις το φώς του κομοδίνου σου.
Ψιθύρισες κάτι για "πρωϊνό ξύπνημα", ούτε που κοίταξες τις γόβες μου, ούτε εμένα δεν κοιτούσες πιά...
Το πρωί τις κατέβασα στο ντουλάπι τους και δεν τις ξαναφόρεσα ποτέ πιά...