Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. "ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΕΣ ΟΤΑΝ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ"...

"Ολες οι πόλεις είναι ίδιες οταν ξημερώνει","όλες μοιάζουν", μου'χες πεί κάποτε, και δεν σε είχα πιστέψει τότε.
Οταν ξημερώνει, ολες αναστενάζουν στα κρεβάτια τους με τον ίδιο τρόπο.
Και οι εραστές της νύχτας, σιγομουρμουρίζουν και ή αγκαλιάζονται ή σηκώνονται με βαριά βήματα και φεύγουν απο τα ξένα κρεβάτια με το πρώτο φως της μέρας.
Τα μισά ρούχα φορεμένα όπως-όπως, και τα υπόλοιπα στο χέρι, και ένα φιλί απαλό, σιγανό, για να μην ξυπνήσει τον άλλον που κοιμάται...
Και η πόρτα κλείνει πίσω τους προσεκτικά, σιγανά.
Το αυτοκίνητο μπαίνει μπροστά με θόρυβο που μοιάζει εκκωφαντικός, μεσ' την ησυχία της νύχτας, και ακόμα και το γκάζι, είναι νυσταγμένο και βαρύ, από τον μισό ύπνο και την κούραση του έρωτα της προηγούμενης βραδυάς...
Και το άδειο σπίτι της επιστρφής, είναι κρύο και σιωπηλό.
Μόνο τα κοτσύφια έχουν ήδη αρχίσει να κελαϊδάνε στον κήπο.
Ο μισός ουρανός, αρχίζει ήδη να φωτίζει και η μέρα χαράζει, την ώρα που εσύ μπαίνεις κάτω από το ντούς και αφήνεις το νερό να κυλήσει πάνω σου και να πάρει τις ανάσες και τον ιδρώτα της προηγούμενης βραδυάς.
Ολες οι πόλεις είναι ίδιες μού'χες πεί κάποτε και δεν σε είχα πιστέψει.
Γιατί σε έβλεπα που έφευγες, και εγώ, σε ήθελα στο κρεβάτι μου.
Να σε πάρω αγκαλιά, να πάρω ακόμα μιαν ανάσα σου στο στόμα μου, και να ξαναγυρίσω στα όνειρά μου.
Και σύ, με φίλαγες απαλά στο μάγουλο και έκλεινες πίσω σου σιγανά την πόρτα.
Πόσος καιρός πέρασε από τότε;
Ούτε που θυμάμαι πιά.
Πόσες πόρτες έκλεισα πίσω μου φιλώντας κάποιον απαλά στο μάγουλο και ψιθυρίζοντας καληνύχτα;
Πόσους άδειους δρόμους έχω οδηγήσει μέχρι να φτάσω στο σπίτι μου;
Πόσο δίκιο είχες τελικά!!!
Ολες οι πόλεις του κόσμου είναι ίδιες στο ξημέρωμά τους...
Ολες αναστενάζουν, ολες στριφογυρίζουν στα κρεβάτια τους, άλλα άδεια, και άλλα γεμάτα με τον έρωτα της νύχτας.
Κάθε ξημέρωμα, κάποια πόρτα κλείνει σιγά, και κάποια άλλη ανοίγει και υποδέχεται την μοναξιά του ταξιδευτή.
Μόνο τα κοτσύφια που κελαϊδάνε στον κήπο είναι πάντα τα ίδια... όπως και το ξημέρωμα.
Οι άνθρωποι αλλάζουν...
Κάποιοι φεύγουν, κάποιοι άλλοι έρχονται.... Τι σημασία έχει σε ποιά πόλη βρίσκεσαι;

1 σχόλιο:

ritsa masoura είπε...

Πράγματι σ αυτές τις περιπτώσεις μικρή σημασία έχει πού βρίσκεται ο καθένας. Αλλά αυτά που περιγράφονται στην ανάρτηση είναι ένα απειροελάχιστο κομματι της καθημερινότητας. Και πολλές φορές ακόμη κι αυτό καθ αυτό αμβλύνεται μέσα στον ορυμαγδό των προβλημάτων που δημιουργούν οι σκόρπιοι έρωτες ή οι παράφοροι ή παράνομοι έρωτες, αλλά και οι ανάγκες της μέρας.