ΕΝΑ ΖΕΣΤΟ ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.
Η ζέστη κολλούσε στο κορμί της και ο ιδρώτας, κυλούσε στη ραχοκοκκαλιά της αφήνοντας πίσω του ενα ρίγος γλυκό...που την διαπερνούσε.
Το χέρι της βαρύ, πονούσε από το πρωί σήμερα και κανένα παυσίπονο δεν κατάφερνε να το ηρεμήσει.
Κι' όσο το χέρι παρέλυε και παραδινόταν, τόσο η ψυχή της δεν ησύχαζε λεπτό...
Ούτε και το μυαλό της που δούλευε συνέχεια...σε χιλιάδες σκέψεις, αγωνίες και απορίες.
Κάποιος στη διπλανή πολυκατοικία πότιζε και ο θόρυβος του νερού που κυλούσε, πέρασε μέσα απ' τ' αυτιά της και της τύλιξε το κορμί με μια φανταστική δροσιά, κάνοντάς την να πάρει μιαν ανάσα,τόσο βαθειά, που βγήκε και ακούστηκε σαν αναστεναγμός.
Έκλεισε τα μάτια της και είδε μπροστά της την παραλία του σπιτιού στο χωριό.
Ξαφνικά, η ζέστη δεν την ενοχλούσε πιά.
Οι ευκάλυπτοι και το κύμα μαζί με τα τζιτζίκια, σε συμφωνία, πλημμύρισαν το μυαλό της με μια μουσική μαγική.
Κράτησε τα μάτια της κλειστά, συνειδητά πιά, να κρατήσει την στιγμή, όσο πιο πολύ μπορούσε.
Στο κουρασμένο πρόσωπό της, τα δάκρυα απο τα μάτια ανακατεύτηκαν με τον ιδρώτα που κυλούσε απο τους κροτάφους της, και αν δεν την ήξερες καλά, για να δείς τα σφιγμένα απο το παράπονο και τη νοσταλγία χείλη της, με τίποτα δεν θα μπορούσες να καταλάβεις οτι έκλαιγε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου