Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

"ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ". "ΙΚΕΣΙΑ".

ΙΚΕΣΙΑ.


Ενώνονται οι παλάμες
σιγά, μαλακά...
Οι ρώγες των δακτύλων, ακουμπούν 
η μία την άλλη, σε ενα σμίξιμο
σχεδόν ερωτικό.
Ακουμπούν οι αγκώνες τα πλευρά,
υψώνονται τα ενωμένα χέρια
ψηλά, προς τον ουρανό,
στο Άγνωστο.
Σηκώνεται το κεφάλι,
και στρέφουν τα μάτια στον ουρανό.
Δεν βλέπουν τίποτα καθώς,
τα δάκρυα έχουν πλημμυρίσει
και τρέχουν αργά,
στον τεντωμένο λαιμό.
Μα καί χωρίς τα δάκρυα,
τίποτα δεν υπάρχει για να δείς.
Μόνο απόγνωση
είναι πια το γαλάζιο
Χάθηκαν τα άσπρα σύννεφα πού
κάποτε περνούσαν βιαστικά
παίρνοντας μαζί τους τις σκοτούρες.
Τώρα, το γαλάζιο του ουρανού,
έχει το χρώμα της κούρασης
και της παραίτησης.
Και η ικεσία, φτάνει πιά,
μόνο μέχρι την μηχανική υποστήριξη
της ανάσας που χρειάζεσαι
για να λες
πώς ακόμα είσαι ζωντανή...


Δεν υπάρχουν σχόλια: